قرارداد هوشمند (اسمارت کانترکت) چیست و چگونه کار می کنند؟

بلاک چین یک فناوری غیرمتمرکز است که از واسطه ها حذف می شود. قراردادهای هوشمند یکی از کاربردهای بلاک چین هستند که به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه اجرا می شوند. حال آکادمی بیتریوم در این مقاله قصد دارد به قراردادهای هوشمند یا اسمارت کانترکت بپردازد:

قراردادهای هوشمند (Smart contract) چیست؟

قراردادهای هوشمند در قلب انقلاب بلاک چین قرار دارند و بلوک های سازنده برنامه های غیر متمرکز (dapps) را فراهم می کنند. اصطلاح “قرارداد هوشمند” در دهه 1990 در مقاله دانشگاهی ایجاد شده توسط نیک سابو ابداع شد. Dapp ها یا برنامه های غیرمتمرکز اساساً مجموعه ای از قراردادهای هوشمند مرتبط هستند. همه ما با اپلیکیشن ها و فروشگاه های اپلیکیشن آشنا هستیم. مرور می‌کنید، برنامه‌ای را که می‌خواهید دانلود می‌کنید و می‌روید.

در پشت رابط‌های UX و UI دوست‌داشتنی دستگاه‌های تلفن همراه، این برنامه‌ها مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها را که توسط سازنده‌شان ارائه شده است، انجام می‌دهند. این می تواند یک بازی، یک تقویم یا راهی برای خرید کالا و خدمات باشد.

قراردادهای هوشمند عملکرد بسیار مشابهی را انجام می دهند.

قرارداد هوشمند چگونه قراردادی است؟

قرارداد هوشمند قراردادی است؛ که به صورت یک کد بیان می شود، و برای اجرای مجموعه ای از دستورالعمل ها طراحی شده است. با این حال، با قراردادهای هوشمند، هیچ واسطه ای وجود ندارد. هیچ شخص یا شرکتی اطلاعات شما را در اختیار ندارد یا آن را تأیید می کند. بلاک چین اطلاعات را برای شما تأیید و نگهداری می کند. ویتالیک بوترین و جامعه اتریوم بر این باورند که این آینده بلاک چین است. اگر بیت کوین طلای دنیای تجارت است، قراردادهای هوشمند نفتی هستند که دنیای تجارت روی آن کار می کند.

قرارداد هوشمند چگونه کار می کند؟

بیایید یک معامله آنلاین معمولی، بدون قرارداد هوشمند را تصور کنیم. فرض کنید می خواهید یک ماشین آنلاین بخرید. برای انجام این کار، شما نیاز دارید:

• یک سایت لیست برای نگهداری اطلاعات مربوط به همه خودروهایی که می خواهید ببینید.
• راهی برای ارتباط با فروشندگان.
• یک سیستم پرداخت که به شما امکان می دهد پس از پیدا کردن ماشین خود، پول مبادله کنید.
• مقداری ظرفیت برای بازپرداخت در صورت مشخص شدن خودروی غیرعادی.
• راهی برای ثبت تغییر مالکیت خودرو نزد مقامات.

هر یک از این مولفه ها نیازمند سطح اعتماد بین شما و سایت یا سرویس مورد نظر است. علاوه بر این، هر بخش از آن فرآیند معمولاً توسط یک شرکت یا فرد متفاوت کنترل می شود. برای اینکه یک شخص یا سازمان اب زیرک با هر یک از عناصر فوق مداخله کند، کار زیادی لازم نیست و کل فرآیند را خراب یا باطل می کند.

یک قرارداد هوشمند می تواند نیاز به اعتماد به چندین طرف را در فرآیند خرید چیزی برطرف کند.

قراردادهای هوشمند عبارتند از:

• امن: از رمزنگاری برای جلوگیری از تغییر سوابق استفاده می کنند.
• شفاف: همه می توانند ببینند قرارداد هوشمند چیست و برای چه استفاده می شود.
• رایگان شخص ثالث: قراردادهای هوشمند برای تأیید آنها به واسطه نیاز ندارند. بلاک چین این کار را برای شما انجام می دهد.
• خودمختار: آنها به طور خودکار کار می کنند، بنابراین هیچ انتظاری برای دخالت انسان وجود ندارد.
• دقیق: از آنجایی که قراردادهای هوشمند با کد نوشته می شوند، مناطق خاکستری کمتری نسبت به زبان های نوشتاری یا گفتاری دارند.

همچنین بخوانید: آموزش کامل سالیدیتی

اگر این اتفاق افتاد، این کار را انجام دهید

معمولاً، در قلب یک قرارداد هوشمند، مکانیزمی را خواهید یافت که (در کد رایانه ای) می گوید: «اگر این اتفاق افتاد، پس این کار را انجام دهید». اینها در حال حاضر وجود دارند. فرض کنید می خواهید برای چیزی با استفاده از کارت اعتباری یا بدهی پرداخت کنید. نرم افزاری که بانک شما روی آن اجرا می کند از عملکرد “اگر این اتفاق افتاد، پس این کار را انجام دهید” به روش زیر استفاده می کند:

• اگر مبلغ موجود در حساب بانکی از مبلغ درخواستی بیشتر است، وجوه را آزاد کنید.
• اگر مبلغ موجود در حساب بانکی کمتر از مبلغ درخواستی است، وجوه را آزاد نکنید.

حتما بخوانید: قرارداد هوشمند ترون چیست؟

تفاوت قرارداد هوشمند با دیگر قرادادها چیست؟

تفاوت قراردادهای هوشمند این است که به جای اینکه یک بانک (یا هر شخص ثالثی) کنترل کننده آن تصمیم باشد، بلاک چین تصمیم گیری می کند. با در نظر گرفتن مثال بالا و اعمال آن در یک قرارداد هوشمند ساخته شده بر روی یک بلاک چین، موارد زیر را مشاهده خواهید کرد:

• اگر مبلغ موجود در کیف پول دیجیتال بیشتر است و قبلاً خرج نشده است، وجوه را آزاد کنید.
• اگر مبلغ موجود در کیف پول دیجیتال کمتر است یا قبلا خرج شده است، وجوه را آزاد نکنید.

نکته جالب در مورد قراردادهای هوشمند این است که به این معنی است که هرکسی می‌تواند با هرکس دیگری به توافق برسد و بلاک چین همه چیز را ثبت کند.

درون یک قرارداد هوشمند

مانند قراردادهای معمولی، قراردادهای هوشمند برای اجرای شرایط یک توافق طراحی شده‌اند، خواه این مبادله ارزهای دیجیتال، حقوق توکن‌ شده، اثبات هویت یا عملاً هر چیز دیگری باشد. قراردادهای هوشمند زمانی که شرایط از پیش تعریف شده برآورده شوند به طور خودکار اجرا می شوند. عملکرد یک قرارداد هوشمند را می توان به طور خلاصه با سه عبارت اصلی توصیف کرد:

• قابلیت اتصال: هر قرارداد هوشمند معمولاً دارای مجموعه ای محدود از عملکردها است. چندین قرارداد هوشمند را می توان برای ارتباط با یکدیگر تنظیم کرد و می توانند ترتیبات پیچیده تری را ایجاد کنند که به عنوان برنامه های غیرمتمرکز (dapps) شناخته می شوند.

حتما بخوانید: غیرمتمرکز کردن اینترنت چه فایده ای دارد؟

• اشیاء: امضاکنندگانی هستند که با قرارداد هوشمند و موضوعات آن در تعامل هستند که توسط قرارداد هوشمند بر اساس شرایط از پیش تعریف شده یا جدید ارسال شده اصلاح می شوند.
• محیط: قراردادهای هوشمند به یک محیط رمزنگاری زیربنایی وابسته هستند. این تضمین می کند که آنها می توانند ایمن عمل کنند، و داده هایی که آنها روی آنها عمل می کنند تغییرناپذیر و به طور کلی شفاف هستند.

برای اکثر بلاک چین ها، کد زیربنای قراردادهای هوشمند تغییر ناپذیر است. با این حال، چندین بلاک چین نیز از قراردادهای هوشمند قابل به روز رسانی پشتیبانی می کنند.

مطالعه کنید: چرا بلاک چین یک فناوری انقلابی است ؟

چه کسی قراردادهای هوشمند را ایجاد کرد؟

مانند فناوری بلاک چین که برای تامین انرژی بیشتر ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، قراردادهای هوشمند نیز از فناوری‌های قبلی نشأت می‌گرفتند که کاملاً، کامل نبودند. در مورد قراردادهای هوشمند، آنها از برنامه‌های اجرای دستورالعمل‌های الکترونیکی قبلی مشتق شده‌اند که از عبارات «اگر/دیگر» و دیگر منطق شرطی برای تولید خودکار نتیجه بر اساس اطلاعات ارائه‌شده استفاده می‌کردند. خود اصطلاح “قرارداد هوشمند” در دهه 1990 در یک مقاله آکادمیک توسط نیک سابو، دانشمند کامپیوتر و رمزنگار برجسته که همچنین مسئول توسعه یکی از اولین پیش سازهای بیت کوین، معروف به بیت گلد، بود، ابداع شد. Szabo در ابتدا قراردادهای هوشمند را برای اهداف اساسی مختلفی مانند: کاهش تقلب و اجرای ترتیبات قراردادی توصیف کرد، اما بعداً موارد استفاده بالقوه این فناوری را برای گنجاندن پول نقد دیجیتال، اموال هوشمند و موارد دیگر در یک مقاله در سال 1996 گسترش داد. اتریوم یک زبان کامل تورینگ را بر روی بلاک چین خود پیاده سازی کرده است که امکان منطق پیچیده و پیچیده را در قراردادهای هوشمند خود فراهم می کند.

چگونه dapp ها از قراردادهای هوشمند استفاده می کنند؟

Dapp ها یا برنامه های غیر متمرکز را می توان به عنوان مجموعه ای از قراردادهای هوشمند که به هم گره خورده اند در نظر گرفت. یک قرارداد هوشمند به تنهایی فقط برای یک نوع تراکنش قابل استفاده است. با این حال، یک dapp می‌تواند چندین قرارداد هوشمند را برای انجام کارهای پیچیده‌تر با هم ترکیب کند. یک dapp همچنین می‌تواند یک رابط کاربری دوستانه در بالای قراردادها قرار دهد، درست مانند برنامه‌های امروزی.

برخی از Dapp های قابل توجه:

• MakerDAO یک برنامه مالی غیرمتمرکز (DeFi) که به کاربران امکان می دهد بدون نیاز به واسطه، ارزهای رمزنگاری شده را وام دهند و وام بگیرند.
• Uniswap یک صرافی مبتنی بر اتریوم که به هر کسی امکان می دهد توکن های ERC-20 را تعویض کند.
• Axie Infinity یک بازی برای کسب درآمد که در آن بازیکنان هیولاهایی را که توسط NFT ها نمایندگی می شوند جمع آوری و پرورش می دهند و با آنها می جنگند.
• Argent یک کیف پول اتریوم که از قراردادهای هوشمند برای انتزاع مفاهیمی مانند آدرس ها و کلیدهای خصوصی استفاده می کند.

چه کسی از قراردادهای هوشمند استفاده می کند؟

قراردادهای هوشمند یک فناوری نسبتاً جدید هستند، اما قبلاً شاهد اجرای گسترده در بین پروژه‌های رمزنگاری بوده‌اند. قراردادهای هوشمند در قلب کل انقلاب مالی غیر متمرکز (DeFi) قرار دارند و برای تامین انرژی پروتکل‌های محبوب DeFi مانند Compound، Aave، Uniswap و صدها مورد دیگر استفاده می‌شوند. اما آنها همچنین توسط تعداد زیادی از شرکت ها پذیرفته شده اند، و حتی برخی از دولت ها آزمایش قراردادهای هوشمند را آغاز کرده اند. برخی از برجسته ترین نمونه ها عبارتند از:

بیشتر بخوانید: دی فای Defi چیست؟ بهترین پروژه های Defi

• یوبی‌سافت: غول بازی‌های ویدئویی یوبی‌سافت، بلاک چین را به‌طور گسترده‌ای پذیرفته است. در میان بسیاری از ابتکارات بلاک چین، قراردادهای هوشمند با طراحی ویژه ایجاد کرده است که به کاربران اجازه می دهد تا توکن های غیرقابل تعویض کمیاب (NFT) را بر اساس امتیاز بازی محبوب Rabbids مالک، انتقال و ادعا کنند.
• ING: بانک هلندی ING Fnality را ایجاد کرده است، یک سیستم تسویه تجاری مبتنی بر بلاک چین با استفاده از قراردادهای هوشمند. همچنین در تعدادی دیگر از ابتکارات بلاک چین دخیل است.
• دولت سوئد: دولت سوئد یک ثبت زمین مبتنی بر بلاک چین را برای اثبات مالکیت زمین آزمایش کرده است که بر اساس قراردادهای هوشمند ساخته شده است.

آیا قراردادهای هوشمند همیشه کامل هستند؟

اگرچه قراردادهای هوشمند به طور کلی به عنوان روشی «بی اعتماد» برای اجرای توافق‌ها و منطق در نظر گرفته می‌شوند، اما آنها بدون مشکل نیستند. برای یک چیز، قراردادهای هوشمند در بسیاری از بلاک چین ها تغییر ناپذیر هستند. این بدان معناست که پس از راه‌اندازی، نمی‌توان آنها را تغییر، یا ارتقا داد، که در صورت وجود مشکلات اساسی در کد، می‌تواند منجر به عواقب فاجعه‌بار شود. بردارهای حمله ناشناخته و جدید را می توان مورد سوء استفاده قرار داد که معمولاً با از دست دادن پول سرمایه گذاران به پایان می رسد. این شاید با هک اتریوم DAO در سال 2016 برجسته شود، که شاهد بود یک هکر ناشناخته میلیون‌ها اتر (ETH) را با بهره‌برداری از یک حفره در عملکرد تقسیم DAO خارج کرد. سپتامبر 2020 شاهد فروپاشی نسخه آزمایشی Eminence بودیم، پروژه ای توسط آندره کرونیه از شرکت سالن فاینانس. پس از اینکه تعداد زیادی از سرمایه گذاران پول خود را در آن غرق کردند، به مبلغ 15 میلیون دلار توسط یک هکر ناشناس مورد سوء استفاده قرار گرفت. به همین ترتیب، کد بد ساده می تواند قراردادهای هوشمند را به طور موثر بی فایده کند. این امر با فروپاشی پروژه کشاورزی محصول دی‌فای موسوم به YAM در آگوست 2020 مشاهده شد که از قراردادهای هوشمند حسابرسی نشده استفاده می‌کرد و با یک اشکال مهم که ویژگی حاکمیتی آن را باطل می‌کرد، خنثی شد.

حسابرسی قراردادهای هوشمند

اگرچه قراردادهای هوشمند با فناوری بلاک چین زیربنای آنها ایمن می شوند، اما باید از طریق طراحی نیز ایمن باشند. همانطور که در بالا ذکر شد، برخی از توابع یا خطاهای موجود در کد آنها می توانند مورد سوء استفاده قرار گیرند. این چندین بار در گذشته اتفاق افتاده است و یکی از بزرگترین چالش‌ها برای پذیرش گسترده‌تر است. به گفته شرکت امنیتی بلاک چین CertiK، تنها در سال 2021، 1.3 میلیارد دلار به دلیل هک های DeFi از دست رفته است. در مجموع، میلیاردها دلار دارایی از قراردادهای هوشمند ناامن، از جمله هک Eminence فوق الذکر و هک 325 میلیون دلاری پروژه DeFi Wormhole در ژانویه 2022، تخلیه شده است. برای کمک به به حداقل رساندن این خطر، تعدادی از شرکت های توسعه و امنیت شخص ثالث مانند Mythx و ConsenSys Diligence اکنون خدمات حسابرسی قرارداد هوشمند را ارائه می دهند. این شامل بررسی دقیق کد قرارداد هوشمند برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها است که سپس می‌توان آن‌ها را برطرف کرد. این معمولاً قبل از انتشار عمومی قرارداد هوشمند رخ می دهد. برنامه های محبوب اغلب نتایج حسابرسی قرارداد هوشمند خود را در پاورقی وب سایت خود ارسال می کنند و به کاربرانی که زمان یا تخصص لازم برای بررسی کد آن را ندارند، اطمینان می دهند.

10 پلتفرم برتر قرارداد هوشمند بر اساس ارزش بازار

پلتفرم‌های قراردادهای هوشمند رشد کرده‌اند تا به یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصاد کریپتو تبدیل شوند. از 10 دارایی رمزنگاری برتر بر اساس ارزش بازار (براساس داده‌های CoinMarketCap)، سه پلتفرم قرارداد هوشمند هستند و یکی – اتریوم – پس از خود بیت‌کوین در رتبه دوم قرار دارد.

در بین آنها، 10 پلتفرم قرارداد هوشمند پیشرو دارای ارزش بازار ترکیبی بیش از 481 میلیارد دلار از زمان نوشتن این مقاله هستند. آنها عبارتند از:

اتریوم: اتریوم به گونه‌ای طراحی شده است که به‌عنوان «کامپیوتر جهانی» غیرمتمرکز عمل کند، که می‌تواند به‌عنوان پلتفرمی برای اجرای dapp‌ها استفاده شود.
BNB Chain: یک زنجیره قرارداد هوشمند که توسط صرافی ارز دیجیتال Binance توسعه یافته است. BNB مخفف عبارت “Build and Build” است.
Cardano: Cardano یک پروژه بلاک چین عمومی منبع باز است. این ادعا می‌کند که اولین بلاکچین جهان است که توسط همتایان بررسی شده است، با شبکه‌ای از دانشگاهیان و دانشمندان که پروتکل‌های آن را قبل از انتشار بررسی می‌کنند.
Avalanche: یک پلت فرم منبع باز برای برنامه های اولیه مالی جدید و برنامه های غیرمتمرکز توسعه یافته توسط Ava Labs.

آینده قراردادهای هوشمند چگونه است؟

امروزه، اکثر بلاک چین ها دارای عملکردهای قرارداد هوشمند هستند، با جوامع فعال توسعه دهندگان که با استفاده از قراردادهای هوشمند بر روی بلاک چین هایی مانند Cosmos و Hyperledger، داپی را ایجاد می کنند. دامنه قابلیت های قرارداد هوشمند می تواند از بسیار ساده بر اساس چیزی مانند بیت کوین یا لایت کوین تا پیشرفته تر در بلاک چین های دارای قابلیت dapp مانند اتریوم و پولکادوت متغیر باشد.

ما هنوز در روزهای اولیه کاری هستیم که قراردادهای هوشمند و برنامه‌ها می‌توانند انجام دهند. اما شرکت‌ها و حتی دولت‌هایی هستند که پتانسیل‌های خود را از قبل آزمایش می‌کنند. آنها اکنون برای طیف وسیعی از وظایف، از جمله هویت دیجیتال، مدیریت زنجیره تامین، بیمه، ذخیره سازی داده ها و بسیاری موارد دیگر استفاده می شوند.

آیا قابلیت تغییر دادن قراردادهای هوشمند وجود دارد ؟

همانطور که می‌دانید قراردادهای هوشمند پس از استقرار در بلاک چین تغییر‌ناپذیر هستند؛ اما ممکن است شرایطی مثل برطرف کردن یک باگ نرم‌افزاری، نیاز به عوض کردن طرز عملکرد قرارداد و یا نیاز به اضافه کردن یک ویژگی جدید به برنامه خود داشته باشید. در این صورت اگر بخواهید هر کدام از تغییرات بیان شده را در اسمارت کانترکت خود پیاده سازی کنید، باید آن را به طور کامل عوض کرده و یک قرارداد هوشمند جدید تعریف کنید.

در این صورت نیاز است تا تمام کاربران دارایی‌های خود را به کانترکت جدید انتقال دهند که عملی وقت‌گیر است و نیاز به حمایت و انجام این کار توسط تمامی کاربران دارد؛ این موضوع هر از چند گاهی برای برخی از توکن‌ها رخ می‌دهد که با تغییر قرارداد هوشمند خود به نسخه جدیدی انتقال یا اصطلاحا (Migrate) پیدا می‌کنند؛ به طور مثال نسخه جدید بیت تورنت (Bittorrent) که چندی پیش معرفی شد، نمونه‌ای از تغییر قراردادهای هوشمند به‌منظور به‌روز‌رسانی و افزودن ویژگی‌های جدید است.

برای انجام این کار لازم است تا تیم توسعه‌دهنده شبکه‌ای که قصد Migrate به قرارداد هوشمند جدید را دارد، با صرافی‌های مختلف همکاری کرده تا توکن جدید خود را عرضه کند. همچنین کاربران آن نیز باید توکن‌های ورژن قبلی خود را به ورژن جدید تبدیل کنند تا بتوانند از خدمات آن استفاده کنند. این موضوع بسیار زمان‌بر و هزینه‌بر است و نیاز به یک برنامه‌ریزی درست و دقیق برای اجرا دارد.

حتما بخوانید: بهترین صرافی های ارز دیجیتال خارجی برای ایرانیان در2023 کدام اند؟

قابلیت تغییر‌پذیری در قراردادهای هوشمند با هدف حل این مشکل ایجاد شده‌اند. توسعه‌دهندگان می‌توانند تغییرات خود را بدون نیاز به عوض کردن قرارداد هوشمند انجام داده و آن را به‌روز‌رسانی کنند. در ادامه روش‌هایی که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد قراردادهای هوشمند با زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی (Solidity) را روی شبکه‌های اتریوم، بایننس اسمارت چین، پالیگان یا هر بلاک چین سازگار با ماشین مجازی اتریوم (EVM) تغییر دهند، بیان می‌کنیم. برای انجام این کار می‌توان از چند روش مختلف استفاده کرد، که به شرح زیر هستند:

تکنیک Master-Slave یکی از اساسی‌ترین و آسان‌ترین تکنیک ها برای ارتقای قراردادهای هوشمند است. در این تکنیک یک قرارداد اصلی (Main Contract) به همراه تمام قراردادهای دیگر که به آن‌ها قراردادهای فرعی گفته می‌شود، ایجاد و در قرارداد هوشمند مستقر می‌شوند.

قرارداد اصلی آدرس تمام قراردادهای دیگر را در خود ذخیره می‌کند و هر زمان که نیاز باشد، از آن‌ها استفاده می‌کند. قراردادهای فرعی در این تکنیک به عنوان قراردادهای قابل تغییر عمل می‌کنند و هر زمان که نیاز به برقراری ارتباط با سایر قراردادها داشته باشند، آخرین آدرس سایر قراردادها را از قرارداد اصلی دریافت می کنند. برای ارتقای قرارداد هوشمند در تکنیک Master-Slave ویژگی‌های مورد نظر به قراردادهای فرعی اضافه می‌شوند و آدرس قرارداد جدید، در قرارداد اصلی اضافه می‌شود.

به عبارت ساده‌تر در روش Master-Slave یک قرارداد هوشمند اصلی با یک سری از قراردادهای هوشمند فرعی در ارتباط است. در این روش قرارداد اصلی قابل تغییر نیست و فقط می‌توان قراردادهای فرعی که با آن در ارتباطند را تغییر داد و ویژگی‌ها و به‌روز‌رسانی‌های مختلف را از تغییر آن‌ها در قرارداد اصلی اعمال کرد. اگرچه این تکنیک بهترین راه برای توسعه قراردادهای قابل ارتقا نیست، اما ساده ترین راه است. یکی از محدودیت‌های این روش این است که نمی‌توان داده‌ها یا دارایی‌های قرارداد را به راحتی به یک قرارداد جدید منتقل کرد.

قرارداد ذخیره سازی ابدی (Eternal Storage)

در این تکنیک قراردادهای اصلی (Logic Contract) و قراردادهایی که داده‌ها در آن‌ها ذخیره می‌شوند (Data Contract) را از یکدیگر جدا می‌کنیم. Data Contract قراردادی دائمی، غیر قابل ارتقا و تغییر است؛ اما Logic Contract را می توان به تعداد دفعات مورد نیاز ارتقا داد و این تغییرات در Data Contract نیز قابل مشاهده است. به همین دلیل هنگامی که تغییراتی در Logic Contract اعمال می‌شود، کاربران نیز از این تغییرات مطلع می‌شوند.

تکنیک Eternal Storage contracts یک تکنیک نسبتا اساسی است، اما یک نقص آشکار دارد. از آنجایی که Data Contract غیر قابل ارتقا است، هر تغییری که در ساختار این قرارداد مورد نیاز باشد یا یک اشکال یا باگ در آن وجود داشته باشد، غیر قابل تغییر است و به همین دلیل وجود یک اشکال در این نوع قراردادها می‌تواند کل قرارداد هوشمند را به خطر انداخته و باعث از بین رفتن آن شود؛ به طور مثال با پیدا شدن یک ایراد در این نوع قراردادها هکر می‌تواند موجودی کل آن‌ها را به سرقت ببرد و هیچ راهی برای جلوگیری یا مسدود‌سازی دارایی‌های به سرقت رفته وجود نخواهد داشت. مشکل دیگر این تکنیک این است که برای آپدیت Logic Contract نیاز به برقراری ارتباط با بلاک چین اصلی و پرداخت کارمزد است. این تکنیک معمولا با تکنیک Master-Slave ترکیب می شود تا ارتباطات بین قراردادی را تسهیل کند.

 قرارداد پروکسی ذخیره سازی قابل ارتقا (Upgradable Storage Proxy)

یکی دیگر از روش‌های تغییر دادن قراردادهای هوشمند Upgradable Storage Proxy Contracts نام دارد، که یکی از رایج‌ترین روش‌های پیاده سازی پراکسی کانترکت‌ها است. در این نوع از اسمارت کانترکت‌ها می‌توان با قرار دادن قراردادهای ذخیره‌سازی (storage contracts) همیشگی به عنوان پروکسی برای قرارداد اصلی (Logic Contract)، از پرداخت هزینه کارمزد اضافی جلوگیری کرد.

در این نوع از قراردادهای هوشمند، پراکسی کانترکت و قرارداد اصلی هر دو از یک storage contracts استفاده می‌کنند. قرارداد پروکسی یک تابع بازگشتی دارد که آن را از قرارداد اصلی فراخوانی می‌کند، تا قرارداد اصلی بتواند تغییراتی در ذخیره‌سازی پروکسی ایجاد کند. به عبارت ساده‌تر در Upgradable Storage Proxy Contracts کاربران با پراکسی کانترکت‌ها در ارتباط هستند.

پراکسی کانترکت‌ها قابل تغییر و به‌روز‌رسانی نبوده و تغییرات و آپدیت‌ها همگی در قرارداد اصلی اعمال می‌شوند و تغییرات حاصله در storage contracts ذخیره می‌شوند. این نوع از قراردادها دارای مزایا و معایبی هستند که می‌تواند منجر به ایجاد قابلیت‌های فراوان و یا سو استفاده توسط توسعه‌دهندگان قراردادهای هوشمند شود.

یکی از بزرگترین مزایای پراکسی کانترکت‌ها امکان به‌روز‌رسانی و اعمال تغییرات بدون نیاز به پرداخت کارمزد اضافه و از بین بردن مشکلات و باگ‌های قرارداد هوشمند اصلی در مواقع ضروری است. همچنین یکی از اصلی‌ترین معایب آن امکان ایجاد تغییرات مخرب توسط توسعه‌دهندگان در این قراردادها بدون اعلام به کاربران آن است. این موضوع می‌تواند باعث شود در صورتی که تیم توسعه‌دهنده قرارداد هوشمند افرادی سود‌جو باشند، بدون اعلام قبلی به کاربران خود دارایی آن‌ها را در اختیار گرفته و یا به سرقت ببرند.

انواع قرارداد هوشمند چیست؟

بیایید انواع قراردادهای هوشمند خوداجرا را مرور کنیم.

• قرارداد حقوقی هوشمند

این قراردادها از نظر قانونی قابل اجرا هستند و طرفین را به انجام تعهدات خود ملزم می‌کنند. طرفین ممکن است در صورت عدم رعایت تعهدات قراردادها با اقدامات قانونی سخت‌گیرانه روبرو شوند.

• سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز

قرارداد هوشمند برای یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) به منزلۀ ستون فقرات آن است. این قرارداد به قوانین خاصی وابسته است که در قراردادهای بلاکچین ترکیب‌شده با مکانیسم‌های حاکمیتی کدگذاری می‌شوند.

این قرارداد موارد استفاده متنوعی دارد که از ساده تا پیچیده را شامل می‌شود و به تعداد ذینفعان بستگی دارد. سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز منبع باز هستند، دارای شفافیت هستند و فسادناپذیر هستند.

• قراردادهای کاربردی

نوع دیگری از قراردادهای هوشمند در بلاک چین، قراردادهای کاربردی (ALCs) است که به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا به‌طور ایمن و مستقل کار کنند. به‌علاوه، ALC ها اتوماسیون بیشتر، تراکنش‌های ارزان‌تر و مقیاس‌پذیری را تضمین می‌کنند.

این قراردادها حاوی یک کد مبتنی بر برنامه هستند که معمولاً با سایر قراردادهای بلاک چین همگام می‌شود. این امکان برقراری ارتباط بین دستگاه‌های مختلف مانند ادغام اینترنت اشیا (IoT) با فناوری بلاک چین را فراهم می‌کند.

جمع بندی

در این مقاله به بررسی دقیق قرارداد هوشمند، انواع قرارداد هوشمند و آیا قابلیت تغییر دارد یا خیر و کلی اطلاعات جامع تر پرداختیم. با ظهور قراردادهای هوشمند تحولی عظیم در بسیاری از شغل ها و همچنین امور مالی بانکداری را به وجود آورده که مزیت های عالی را به همراه دارد.

شما درباره ی قراردادهای هوشمند چگونه فکر میکنید؟ نظرات خود را در بخش دیدگاه ها با آکادمی بیتریوم به اشتراک بگذارید. همچنین می توانید مقاله هایی درمورد سرمایه گذاری را از سایت ما بخوانید.