بلاک چین چیست؟ و چگونه کار می کند؟

بلاک چین یک پایگاه داده توزیع شده است که بین گره های یک شبکه کامپیوتری به اشتراک گذاشته شده است. به عنوان یک پایگاه داده، یک بلاک چین اطلاعات را به صورت الکترونیکی در قالب دیجیتال ذخیره می کند. بلاک چین ها بیشتر به خاطر نقش حیاتی خود در سیستم های ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، برای حفظ رکورد ایمن و غیرمتمرکز تراکنش ها شناخته می شوند. نوآوری در بلاک چین این است که وفاداری و امنیت رکورد داده ها را تضمین می کند و بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد اعتماد ایجاد می کند. تا انتهای این مطلب با آکادمی بیتریوم همراه باشید تا درباره بلاک چین بدانید. همچنین برای خواندن مطالب بیشتر دپارتمان رمز ارز کلیک کنید.

یکی از تفاوت های کلیدی بین یک پایگاه داده معمولی و یک بلاک چین، نحوه ساختار داده ها است. یک بلاک چین اطلاعات را با هم در گروه هایی به نام بلوک جمع آوری می کند که مجموعه ای از اطلاعات را در خود نگه می دارد. بلوک‌ها دارای ظرفیت‌های ذخیره‌سازی خاصی هستند و هنگامی که پر می‌شوند، بسته می‌شوند و به بلوک پرشده قبلی متصل می‌شوند و زنجیره‌ای از داده‌ها را تشکیل می‌دهند که به نام زنجیره بلوکی شناخته می‌شود. تمام اطلاعات جدیدی که به دنبال آن بلوک تازه اضافه شده است در یک بلوک جدید تشکیل می شود که پس از پر شدن به زنجیره اضافه می شود.

همچنین بخوانید: چرا بلاک چین یک فناوری انقلابی است ؟

یک پایگاه داده معمولاً داده های خود را در جداول ساختار می دهد، در حالی که یک بلاک چین، همانطور که از نامش پیداست، داده های خود را به قطعات (بلوک هایی) که در کنار هم قرار گرفته اند ساختار می دهد. این ساختار داده به طور ذاتی یک خط زمانی برگشت ناپذیر از داده ها را هنگامی که در طبیعت غیرمتمرکز پیاده سازی می شود، ایجاد می کند. هنگامی که یک بلوک پر می شود، در سنگ قرار می گیرد و بخشی از این خط زمانی می شود. هر بلوک در زنجیره زمانی که به زنجیره اضافه می شود، یک مهر زمان دقیق داده می شود.

یک بلاک چین چگونه کار می کند؟

هدف بلاک چین این است که اجازه دهد اطلاعات دیجیتال ثبت و توزیع شود، اما ویرایش نشود. به این ترتیب، بلاک چین پایه و اساس دفاتر غیرقابل تغییر یا سوابق تراکنش هایی است که نمی توان آنها را تغییر داد، حذف کرد یا از بین برد. به همین دلیل است که بلاک چین ها به عنوان فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) نیز شناخته می شوند.

عدم تمرکز بلاک چین

تصور کنید که یک شرکت دارای یک مزرعه سرور با 10000 کامپیوتر است که برای نگهداری پایگاه داده ای که تمام اطلاعات حساب مشتری خود را در خود نگه می دارد؛ این شرکت دارای یک ساختمان انبار است که تمامی این کامپیوترها را زیر یک سقف قرار داده و کنترل کامل هر یک از این کامپیوترها و تمامی اطلاعات موجود در آنها را در اختیار دارد. با این حال، این امر شکست را فراهم می کند. اگر برق آن مکان قطع شود چه اتفاقی می افتد؟ اگر اتصال اینترنت آن قطع شود چه؟ اگر به زمین بسوزد چه؟ اگر یک بازیگر بد با یک کلید همه چیز را پاک کند چه؟ در هر صورت، داده ها از بین می روند یا خراب می شوند.

همچنین بخوانید: قوانین ارزهای دیجیتال

کاری که یک بلاک چین انجام می دهد این است که اجازه می دهد داده های نگهداری شده در آن پایگاه داده در بین چندین گره شبکه در مکان های مختلف پخش شوند. این نه تنها باعث ایجاد افزونگی می‌شود، بلکه وفاداری داده‌های ذخیره‌شده در آن را نیز حفظ می‌کند، اگر کسی بخواهد رکوردی را در یک نمونه از پایگاه داده تغییر دهد، گره‌های دیگر تغییر نخواهند کرد و در نتیجه از انجام یک بازیگر بد جلوگیری می‌شود. اگر یکی از کاربران رکورد تراکنش های بیت کوین را دستکاری کند، همه گره های دیگر به یکدیگر ارجاع می دهند و به راحتی گره را با اطلاعات نادرست مشخص می کنند. این سیستم به ایجاد نظم دقیق و شفاف از رویدادها کمک می کند. به این ترتیب، هیچ گره ای در شبکه نمی تواند اطلاعاتی را که در آن نگهداری می شود تغییر دهد.

همچنین بخوانید: بلاک چین طلای دیجیتال

به همین دلیل، اطلاعات و تاریخچه (مانند تراکنش های یک ارز دیجیتال) برگشت ناپذیر است. چنین رکوردی می‌تواند فهرستی از تراکنش‌ها (مانند ارزهای دیجیتال) باشد، اما این امکان برای یک بلاک چین نیز وجود دارد که انواع دیگری از اطلاعات مانند قراردادهای قانونی، هویت‌های ایالتی یا موجودی محصول یک شرکت را در خود نگهداری کند.

شفافیت

به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاک چین، همه تراکنش‌ها را می‌توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگرهای زنجیره بلوکی که به هر کسی اجازه می‌دهد تراکنش‌ها را به‌طور زنده ببیند، هر گره دارای کپی مخصوص به خود از زنجیره است که با تایید و اضافه شدن بلوک های جدید به روز می شود. این بدان معناست که اگر بخواهید، می‌توانید بیت کوین را هر کجا که می‌رود ردیابی کنید.

به عنوان مثال، صرافی ها در گذشته هک شده اند، جایی که کسانی که بیت کوین را در صرافی نگه می داشتند، همه چیز را از دست دادند. در حالی که ممکن است هکر کاملاً ناشناس باشد، بیت کوین هایی که آنها استخراج کرده اند به راحتی قابل ردیابی هستند. اگر قرار بود بیت‌کوین‌های سرقت شده در برخی از این هک‌ها به جایی منتقل یا خرج شوند، مشخص می‌شد.

همچنین بخوانید: لایه 1 بلاک چین چیست؟ همه چیز درباره لایه یک لاک چیز

البته، سوابق ذخیره شده در بلاک چین بیت کوین (و همچنین اکثر موارد دیگر) رمزگذاری شده است. این بدان معنی است که فقط صاحب یک رکورد می تواند آن را رمزگشایی کند تا هویت خود را آشکار کند (با استفاده از یک جفت کلید عمومی/خصوصی). در نتیجه، کاربران بلاک چین می توانند با حفظ شفافیت ناشناس باقی بمانند.

انواع بلاک چین

بلاک چین‌ به‌ طور کلی به چهار دسته تقسیم می ‌شود:

• بلاک چین عمومی
• بلاک چین خصوصی
• بلاک چین هیبریدی
• بلاک چین کنسرسیومی

در ادامه به بررسی هر یک از انواع blockchain می‌ پردازیم.

1. بلاک چین عمومی

در بلاک چین‌ های عمومی مانند بیت کوین، همه افراد می ‌توانند به عنوان اعضای سیستم به آن ملحق شوند و هیچ محدودیت دسترسی وجود ندارد. در این از نوع بلاک چین، همه اعضا توانایی مشاهده  blockchain مربوط به ارز دیجیتال خود از جمله بیت کوین را دارند، همچنین می ‌توانند با استفاده از کامپیوترهای شخصی خود به شبکه بلاک چین متصل شوند. این عمل باعث می ‌شود که هنگام اضافه شدن بلاک‌ های جدید به بلاکچین، کامپیوترها به‌ صورت خودکار نسخه به ‌روزشده‌ blockchain را دریافت کنند. بلاک چین‌ های عمومی مانند: بیت کوین، اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال، بیشتر در پروژه ‌ها و فعالیت ‌های مرتبط با رمزارزها به‌ کار می ‌روند و برای فرآیند های استخراج و تبادل ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می ‌گیرند.

همچنین بخوانید: اتریوم چیست ؟ و چه کاربردهایی دارد ؟

2. بلاک چین خصوصی

برخلاف بلاک چین ‌های عمومی که تمامی افراد امکان عضویت و دسترسی به اطلاعات آن را دارند، بلاک‌ چین خصوصی که به آن بلاک‌ چین مدیریت‌ شده نیز می‌ گویند، توسط سازمان ‌ها و نهادهای مشخص کنترل می ‌شود. بلاکچین های خصوصی تا حدی غیرمتمرکز هستند؛ زیرا دسترسی عمومی به این بلاک چین ها محدود شده است. از جمله بلاک‌ چین‌ های خصوصی، می‌ توان به بلاک ‌چین ‌های شرکتی اشاره نمود که دسترسی به اطلاعاتی مانند دستمزد کارمندان برای تمامی افراد امکان‌ پذیر نمی ‌باشد.

3. بلاک چین هیبریدی

بلاک ‌چین هیبرید، ترکیبی از بلاک‌ چین‌ های عمومی و خصوصی می باشد. این نوع بلاک‌ چین مزایای هر دو بلاک ‌چین خصوصی و عمومی را دارد و معایب آن‌ ها را به حداقل رسانده است. بلاک‌ چین‌ های هیبریدی، اجازه دسترسی به اطلاعات و عضویت توسط مسئول کنترل‌ کننده صادر می‌ شود و میزان فعالیت کاربران نیز توسط این مسئول مشخص می ‌شود. با این حال، ورود تمامی افراد به این شبکه بلاک‌ چین آزاد نیست و دسترسی به صورت کنترل‌ شده انجام می‌پذیرد.

هر کامپیوتر در شبکه Blockchain یک کپی از بلاک چین دارد. برای مثال در مورد بیت کوین، میلیون‌ ها نسخه از بلاک چین وجود دارد که بین هزاران نفر منتشر شده است. گسترش اطلاعات در یک شبکه از کامپیوتر ها باعث می ‌شود که دستکاری اطلاعات دشوارتر شود. نمونه ای از بلاک چین هیبریدی IBM Food Trust می باشد که برای بهبود کارایی در کل زنجیره تامین مواد غذایی ایجاد شده است.

4. بلاک چین کنسرسیومی

بلاک ‌چین کنسرسیوم (Consortium Blockchain) به صورت نیمه غیرمتمرکز عمل می ‌کند، یعنی چندین شرکت یا سازمان می ‌توانند برای همکاری یا تشکیل شراکت با یکدیگر، یک بستر مشترک را در آن ایجاد کنند و اطلاعات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

آیا بلاک چین امن است؟

فناوری بلاک چین به چندین روش به امنیت و اعتماد غیرمتمرکز دست می یابد. برای شروع، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. به این معنی که آنها همیشه به “انتهای” بلاک چین اضافه می شوند. پس از اضافه شدن یک بلوک به انتهای زنجیره بلوک، بازگشت به عقب و تغییر محتویات بلاک بسیار دشوار است مگر اینکه اکثریت شبکه برای انجام این کار به اجماع رسیده باشند. این به این دلیل است که هر بلوک حاوی هش خاص خود به همراه هش بلوک قبل از خود و همچنین مهر زمانی ذکر شده قبلی است. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. اگر آن اطلاعات به هر نحوی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.

بیایید بگوییم که هکری، گره‌ای را در شبکه بلاک چین اجرا می‌کند، می‌خواهد یک بلاک چین را تغییر دهد و ارز دیجیتال را از دیگران بدزدد. اگر بخواهند نسخه تکی خود را تغییر دهند، دیگر با کپی دیگران همخوانی ندارد. وقتی بقیه کپی‌های خود را به یکدیگر ارجاع می‌دهند، می‌بینند که این یک کپی برجسته می‌شود و نسخه زنجیره‌ای آن هکر به‌عنوان نامشروع کنار گذاشته می‌شود.

موفقیت در چنین هکی مستلزم آن است که هکر به طور همزمان 51 درصد یا بیشتر از نسخه های بلاک چین را کنترل و تغییر دهد تا کپی جدید آنها به نسخه اکثریت و در نتیجه زنجیره مورد توافق تبدیل شود. چنین حمله ای همچنین به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد، زیرا آنها باید همه بلوک ها را دوباره انجام دهند زیرا اکنون دارای مهرهای زمانی و کدهای هش متفاوت هستند.

همچنین بخوانید: شناسه تراکنش (TXID) در بلاک چین چیست؟

با توجه به اندازه بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال و سرعت رشد آنها، هزینه انجام چنین شاهکاری احتمالا غیرقابل حل خواهد بود. این نه تنها بسیار گران خواهد بود، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد بود. انجام چنین کاری بی توجه نخواهد بود، زیرا اعضای شبکه شاهد چنین تغییرات شدیدی در بلاک چین خواهند بود. سپس اعضای شبکه به سختی به نسخه جدیدی از زنجیره می روند که تحت تأثیر قرار نگرفته است. این امر باعث می‌شود که ارزش نسخه مورد حمله توکن کاهش پیدا کند و در نهایت حمله را بی‌معنا می‌سازد، زیرا بازیگر بد کنترل یک دارایی بی‌ارزش را در اختیار دارد. اگر بازیگر بد به فورک جدید بیت کوین حمله کند، همین اتفاق می افتد. به این ترتیب ساخته شده است که مشارکت در شبکه به مراتب انگیزه اقتصادی بیشتری نسبت به حمله به آن دارد.

چگونه بلاک چین کار می کند؟

تمام هدف استفاده از بلاک چین این است که به افراد، به ویژه افرادی که به یکدیگر اعتماد ندارند اجازه دهید داده های ارزشمند را به روشی ایمن و بدون دستکاری به اشتراک بگذارند.
بررسی فناوری MIT

بلاک چین از سه مفهوم مهم تشکیل شده است: بلاک ها، گره ها و ماینرها.

بلوک ها

هر زنجیره از چندین بلوک تشکیل شده است و هر بلوک دارای سه عنصر اساسی است:

داده های موجود در بلوک

یک عدد کامل 32 بیتی به نام nonce: هنگامی که یک بلوک ایجاد می شود، nonce به طور تصادفی تولید می شود، که سپس یک هش هدر بلوک ایجاد می کند.
هش یک عدد 256 بیتی است که به nonce متصل شده است و باید با تعداد زیادی صفر شروع شود (یعنی بسیار کم باشد).
هنگامی که اولین بلوک یک زنجیره ایجاد می شود، یک nonce هش رمزنگاری را تولید می کند. داده های موجود در بلوک امضا شده در نظر گرفته می شود و برای همیشه به nonce و هش گره می خورند، مگر اینکه استخراج شود.

معدنچیان

ماینرها از طریق فرآیندی به نام ماینینگ، بلوک های جدیدی را روی زنجیره ایجاد می کنند.

در یک بلاک چین، هر بلوک دارای nonce و هش منحصر به فرد خود است، اما همچنین به هش بلاک قبلی در زنجیره اشاره می کند، بنابراین استخراج یک بلوک، به خصوص در زنجیره های بزرگ، آسان نیست.

بیشتر بخوانید: سوددهی دستگاه های ماینر

ماینرها از نرم‌افزار ویژه‌ای برای حل مسئله ریاضی فوق‌العاده پیچیده پیدا کردن یک nonce که یک هش پذیرفته شده تولید می‌کند، استفاده می‌کنند. از آنجایی که nonce فقط 32 بیت و  256 هش است، تقریباً چهار میلیارد ترکیب غیر هش وجود دارد که باید قبل از یافتن ترکیب مناسب استخراج شوند. وقتی این اتفاق می افتد، گفته می شود که ماینرها “nonce طلایی” را پیدا کرده اند و بلوک آنها به زنجیره اضافه می شود.

ایجاد تغییر در هر بلوک قبلی در زنجیره مستلزم استخراج مجدد نه تنها بلوک با تغییر، بلکه همه بلوک‌هایی است که بعد از آن ایجاد می‌شوند. به همین دلیل است که دستکاری فناوری بلاک چین بسیار دشوار است. به آن به عنوان “ایمنی در ریاضیات” فکر کنید زیرا یافتن نون های طلایی به زمان و قدرت محاسباتی بسیار زیادی نیاز دارد.

بیشتر بخوانید: چگونه ارز دیجیتال را استخراج کنیم؟

هنگامی که یک بلوک با موفقیت استخراج شد، این تغییر توسط تمام گره‌های شبکه پذیرفته می‌شود و ماینر پاداش مالی دریافت می‌کند.

گره ها

یکی از مهمترین مفاهیم در فناوری بلاک چین، تمرکززدایی است. هیچ رایانه یا سازمانی نمی تواند مالک زنجیره باشد. در عوض، یک دفتر کل توزیع شده از طریق گره های متصل به زنجیره است، که گره ها می توانند هر نوع وسیله الکترونیکی باشند و کپی هایی از بلاک چین را حفظ کرده و عملکرد شبکه را حفظ می کند.

هر گره دارای کپی مخصوص به خود از بلاک چین است و شبکه باید هر بلوک تازه استخراج شده را به صورت الگوریتمی تایید کند تا زنجیره به‌روزرسانی، قابل اعتماد و تایید شود. از آنجایی که بلاک چین ها شفاف هستند، هر اقدامی در دفتر کل به راحتی قابل بررسی و مشاهده است. به هر شرکت کننده یک شماره شناسایی الفبایی منحصر به فرد داده می شود که تراکنش های آنها را نشان می دهد.

ترکیب اطلاعات عمومی با سیستم بررسی و تعادل به بلاک چین کمک می کند تا یکپارچگی خود را حفظ کند و اعتماد کاربران را ایجاد کند. اساساً، بلاک چین ها را می توان به عنوان مقیاس پذیری اعتماد از طریق فناوری در نظر گرفت.

بیت کوین در مقابل بلاک چین

فن آوری بلاک چین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو محققی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مهرهای زمانی اسناد را نمی توان دستکاری کرد، اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، بلاک چین اولین کاربرد واقعی خود را داشت.

پروتکل بیت کوین بر روی یک بلاک چین ساخته شده است. ساتوشی ناکاموتو، خالق نام مستعار بیت کوین، در یک مقاله تحقیقاتی در مورد معرفی ارز دیجیتال، از آن به عنوان «سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همتا و بدون شخص ثالث قابل اعتماد است» یاد کرد.

نکته کلیدی که در اینجا باید فهمید این است که بیت کوین صرفاً از بلاک چین به عنوان وسیله ای برای ثبت شفاف دفتر کل پرداخت ها استفاده می کند، اما بلاک چین، در تئوری، می تواند برای ثبت تغییرناپذیر هر تعداد نقطه داده استفاده شود. همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، این می تواند به شکل معاملات، رای در انتخابات، موجودی محصولات، شناسه های ایالتی، اسناد مربوط به خانه ها و موارد دیگر باشد.

بیشتر بخوانید: بیت کوین چگونه کار می کند؟

در حال حاضر، ده‌ها هزار پروژه به دنبال پیاده‌سازی بلاکچین‌ها به روش‌های مختلف برای کمک به جامعه به غیر از ثبت تراکنش‌ها هستند، به عنوان مثال، به عنوان راهی برای رای دادن ایمن در انتخابات دموکراتیک. ماهیت تغییر ناپذیری بلاک چین به این معنی است که رای گیری تقلبی بسیار دشوارتر می شود. به عنوان مثال، یک سیستم رأی گیری می تواند به گونه ای کار کند که برای هر شهروند یک کشور یک ارز دیجیتال یا توکن صادر شود. سپس به هر نامزد یک آدرس کیف پول خاص داده می شود و رای دهندگان رمز یا رمزارز خود را به آدرس هر نامزدی که می خواهند به آن رای دهند ارسال می کنند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی بلاک چین هم نیاز به شمارش آرای انسانی و هم توانایی بازیگران بد را برای دستکاری در برگه های رای فیزیکی از بین می برد.

همچنین بخوانید: دامیننس بیت کوین (BTC.D) چیست؟

بلاک چین در مقابل بانک ها

بلاک چین ها به عنوان یک نیروی مخرب در بخش مالی و به ویژه در کارکردهای پرداخت و بانکداری اعلام شده اند. با این حال، بانک ها و بلاک چین های غیرمتمرکز بسیار متفاوت هستند.

برای اینکه ببینیم یک بانک چه تفاوتی با بلاک چین دارد، اجازه دهید سیستم بانکی را با اجرای بلاک چین توسط بیت کوین مقایسه کنیم.

چگونه از بلاک چین استفاده می شود؟

همانطور که اکنون می دانیم، بلاک ها در بلاک چین بیت کوین داده های مربوط به تراکنش های پولی را ذخیره می کنند. امروزه بیش از 10000 سیستم ارز دیجیتال دیگر بر روی بلاک چین کار می کنند. اما به نظر می رسد که بلاک چین در واقع یک روش قابل اعتماد برای ذخیره داده ها در مورد انواع دیگر تراکنش ها نیز هست.

برخی از شرکت هایی که قبلاً بلاک چین را ادغام کرده اند عبارتند از: Walmart ،Pfizer ،AIG ،Siemens ،Unilever و بسیاری دیگر. برای مثال، IBM بلاک چین Food Trust خود را برای ردیابی سفری که محصولات غذایی طی می‌کنند تا به مکان‌هایشان برسند، ایجاد کرده است.

چرا این کار را انجام دهید؟ صنایع غذایی شاهد شیوع بی‌شماری از E. coli، سالمونلا، و لیستریا و همچنین مواد خطرناکی بوده است که به طور تصادفی وارد غذاها شده‌اند. در گذشته هفته‌ها طول می‌کشید تا منبع این شیوع یا علت بیماری از آنچه مردم می‌خورند پیدا شود. استفاده از بلاک چین به برندها این امکان را می دهد که مسیر یک محصول غذایی را از مبدا، از طریق هر توقفی که انجام می دهد و در نهایت، تحویل آن را ردیابی کنند. اگر مشخص شود غذایی آلوده است، می توان آن را از طریق هر ایستگاه تا مبدأ آن ردیابی کرد. نه تنها این، بلکه این شرکت‌ها اکنون می‌توانند هر چیز دیگری را که ممکن است با آن در تماس بوده‌اند ببینند، که به شناسایی مشکل امکان می‌دهد خیلی زودتر رخ دهد و به طور بالقوه جان انسان‌ها را نجات دهد. این یک نمونه از بلاک چین در عمل است، اما بسیاری از اشکال دیگر پیاده سازی بلاک چین وجود دارد.

بانکداری و مالی

شاید هیچ صنعتی بیشتر از بانکداری از ادغام بلاک چین در عملیات تجاری خود سود نبرد. مؤسسات مالی فقط در ساعات کاری، معمولاً پنج روز در هفته، فعالیت می کنند. این بدان معناست که اگر سعی کنید چکی را در روز جمعه در ساعت 6 بعد از ظهر واریز کنید، احتمالاً باید تا صبح دوشنبه منتظر بمانید تا ببینید که پول به حساب شما رسیده است؛ حتی اگر سپرده خود را در ساعات کاری واریز کنید، به دلیل حجم انبوه تراکنش‌هایی که بانک‌ها باید تسویه کنند، باز هم تأیید تراکنش یک تا سه روز طول می‌کشد. از سوی دیگر، بلاک چین هرگز نمی‌خوابد.

با ادغام بلاک چین در بانک‌ها، مصرف‌کنندگان می‌توانند تراکنش‌های خود را در کمتر از 10 دقیقه پردازش کنند، اساساً زمانی که صرف اضافه کردن یک بلاک به بلاک چین، صرف نظر از تعطیلات یا زمان روز یا هفته طول می‌کشد. با استفاده از بلاک چین، بانک‌ها این فرصت را دارند که با سرعت و امنیت بیشتری وجوه بین موسسات را مبادله کنند. به عنوان مثال، در تجارت سهام، فرآیند تسویه و تسویه می تواند تا سه روز (یا بیشتر، در صورت معامله بین المللی) طول بکشد، به این معنی که پول و سهام برای آن دوره زمانی مسدود می شوند.

با توجه به حجم مبالغ مربوط، حتی چند روزی که پول در حال انتقال است، می تواند هزینه ها و خطرات قابل توجهی را برای بانک ها به همراه داشته باشد.

واحد پول

بلاک چین بستر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین را تشکیل می دهد، دلار آمریکا توسط فدرال رزرو کنترل می شود. تحت این سیستم اقتدار مرکزی، داده‌ها و ارز یک کاربر از نظر فنی به هوس بانک یا دولت آنها بستگی دارد. اگر بانک کاربر هک شود، اطلاعات خصوصی مشتری در خطر است. اگر بانک مشتری سقوط کند یا مشتری در کشوری با دولت ناپایدار زندگی کند، ممکن است ارزش پول او در خطر باشد. در سال 2008، چندین بانک ورشکسته  تا حدی با استفاده از پول مالیات دهندگان نجات یافتند؛ دلیل شکل گیری بیت کوین این نگرانی ها است.

با گسترش عملیات خود در شبکه ای از رایانه ها، بلاک چین به بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال اجازه می دهد بدون نیاز به یک مرجع مرکزی کار کنند. این نه تنها ریسک را کاهش می دهد، بلکه بسیاری از هزینه های پردازش و تراکنش را نیز حذف می کند. همچنین می‌تواند به کشورهایی با ارزهای بی‌ثبات یا زیرساخت‌های مالی، ارز باثبات‌تری با کاربردهای بیشتر و شبکه گسترده‌تری از افراد و مؤسسات بدهد که بتوانند با آنها تجارت داخلی و بین‌المللی داشته باشند.

همچنین بخوانید: عرضه پول چیست؟

استفاده از کیف پول‌های رمزنگاری شده برای حساب‌های پس‌انداز یا به‌عنوان وسیله‌ای برای پرداخت، مخصوصاً برای کسانی که هیچ شناسه دولتی ندارند، بسیار مهم است. برخی از کشورها ممکن است جنگ زده باشند یا دولت هایی داشته باشند که فاقد هرگونه زیرساخت واقعی برای ارائه هویت هستند. شهروندان چنین کشورهایی ممکن است به حساب‌های پس‌انداز یا کارگزاری دسترسی نداشته باشند و بنابراین راهی برای ذخیره امن ثروت ندارند.

مراقبت های بهداشتی

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از بلاک چین برای ذخیره ایمن سوابق پزشکی بیماران خود استفاده کنند، هنگامی که یک پرونده پزشکی ایجاد و امضا می شود، می توان آن را در زنجیره بلوکی نوشت، که به بیماران این اطمینان را می دهد که سابقه قابل تغییر نیست. این سوابق سلامت شخصی را می توان با یک کلید خصوصی در زنجیره بلوکی رمزگذاری و ذخیره کرد، به طوری که تنها توسط افراد خاصی قابل دسترسی است و در نتیجه حفظ حریم خصوصی تضمین می شود.

سوابق اموال

اگر زمانی را در دفتر ضبط محلی خود سپری کرده اید، می دانید که روند ثبت حقوق مالکیت هم سنگین و هم ناکارآمد است. امروز، یک سند فیزیکی باید به یک کارمند دولتی در اداره ثبت محلی تحویل داده شود، جایی که به صورت دستی در پایگاه داده مرکزی و نمایه عمومی شهرستان وارد می شود. در مورد اختلاف مالکیت، دعاوی مالکیت باید با شاخص عمومی تطبیق داده شود.

این فرآیند نه تنها پرهزینه و وقت گیر است، بلکه مستعد خطای انسانی است، که در آن هر نادرستی ردیابی مالکیت دارایی را کارآمدتر می کند. بلاک چین این پتانسیل را دارد که نیاز به اسکن اسناد و ردیابی فایل های فیزیکی در یک دفتر ضبط محلی را از بین ببرد. اگر مالکیت دارایی در بلاک چین ذخیره و تأیید شود، مالکان می توانند اعتماد کنند که سند آنها دقیق و به طور دائم ثبت شده است.

در کشورهای جنگ‌زده یا مناطقی که زیرساخت‌های دولتی یا مالی ندارند، دفتر ثبت وجود ندارد، اثبات مالکیت یک ملک تقریباً غیرممکن است. اگر گروهی از افرادی که در چنین منطقه‌ای زندگی می‌کنند بتوانند از بلاک چین استفاده کنند، می‌توان خطوط زمانی شفاف و روشنی را برای مالکیت دارایی ایجاد کرد.

قراردادهای هوشمند

قرارداد هوشمند یک کد کامپیوتری است که می تواند در بلاک چین برای تسهیل، تأیید یا مذاکره یک قرارداد قرارداد ساخته شود. قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای از شرایطی عمل می کنند که کاربران با آن موافقت می کنند. هنگامی که این شرایط برآورده شد، شرایط توافقنامه به طور خودکار اجرا می شود.

مثلاً بگویید که یک مستأجر بالقوه مایل است با استفاده از یک قرارداد هوشمند آپارتمانی را اجاره کند؛ صاحبخانه موافقت می کند که به محض پرداخت ودیعه توسط مستاجر، کد درب آپارتمان را به مستاجر بدهد. هم مستأجر و هم صاحبخانه بخش مربوط به معامله خود را به قرارداد هوشمند می فرستند، که در تاریخ شروع اجاره، کد درب را نگه می دارد و به طور خودکار با سپرده تضمینی مبادله می کند. اگر صاحبخانه تا تاریخ اجاره کد درب را ارائه نکند، قرارداد هوشمند ودیعه را بازپرداخت می کند. این کار هزینه ها و فرآیندهایی را که معمولاً با استفاده از دفتر اسناد رسمی، میانجی شخص ثالث یا وکلا مرتبط است حذف می کند.

زنجیره تامین

مانند مثال IBM Food Trust، تامین کنندگان می توانند از بلاک چین برای ثبت منشاء موادی که خریداری کرده اند استفاده کنند. این به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا صحت نه تنها محصولات خود، بلکه برچسب‌های رایجی مانند «ارگانیک»، «محلی» و «تجارت منصفانه» را نیز تأیید کنند.

همانطور که توسط فوربس گزارش شده است، صنعت غذا به طور فزاینده ای از بلاک چین برای ردیابی مسیر و ایمنی غذا در طول سفر مزرعه به کاربر استفاده می کند.

رای دادن

همانطور که در بالا ذکر شد، بلاک چین می تواند برای تسهیل یک سیستم رای گیری مدرن استفاده شود. همانطور که در انتخابات میان‌دوره‌ای نوامبر 2018 در ویرجینیای غربی آزمایش شد، رای‌گیری با بلاک چین، پتانسیل حذف تقلب در انتخابات و افزایش مشارکت رای‌دهندگان را دارد. پروتکل بلاک چین همچنین شفافیت را در فرآیند انتخابات حفظ می‌کند و پرسنل مورد نیاز برای برگزاری انتخابات را کاهش می‌دهد و نتایج تقریباً فوری را برای مقامات فراهم می‌کند. این امر نیاز به بازشماری مجدد یا هرگونه نگرانی واقعی مبنی بر اینکه تقلب ممکن است انتخابات را تهدید کند را از بین می برد.

مزایا و معایب بلاک چین

با وجود تمام پیچیدگی هایش، پتانسیل بلاک چین به عنوان شکل غیرمتمرکز نگهداری سوابق تقریباً بدون محدودیت است. از حریم خصوصی بیشتر کاربر و افزایش امنیت گرفته تا هزینه های پردازش کمتر و خطاهای کمتر، فناوری بلاک چین ممکن است به خوبی برنامه های کاربردی فراتر از موارد ذکر شده در بالا را ببیند. اما برخی از معایب نیز وجود دارد.

مزایا

• با حذف دخالت انسان در راستی‌آزمایی، دقت بهبود یافته است.
• کاهش هزینه با حذف تأیید شخص ثالث.
• تمرکززدایی، دستکاری آن را دشوارتر می کند.
• تراکنش ها امن، خصوصی و کارآمد هستند.
• تکنولوژی شفاف.

یک جایگزین بانکی و راهی برای ایمن سازی اطلاعات شخصی شهروندان کشورهای دارای دولت های ناپایدار یا توسعه نیافته ارائه می کند.

دقت زنجیره

تراکنش های شبکه بلاک چین توسط شبکه ای متشکل از هزاران کامپیوتر تایید می شود. این تقریباً تمام دخالت انسان در فرآیند تأیید را حذف می کند و در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت دقیق اطلاعات رخ می دهد. حتی اگر کامپیوتری در شبکه یک اشتباه محاسباتی مرتکب شود، این خطا فقط در یک نسخه از بلاک چین ایجاد می شود. برای اینکه این خطا به بقیه بلاک چین سرایت کند، باید حداقل 51 درصد از کامپیوترهای شبکه آن را ایجاد کنند – که برای شبکه بزرگ و در حال رشدی به اندازه بیت کوین تقریبا غیرممکن است.

کاهش هزینه ها

به طور معمول، مصرف کنندگان به بانک برای تأیید یک معامله، یک دفتر اسناد رسمی برای امضای یک سند، یا یک وزیر برای انجام ازدواج پرداخت می کنند. بلاک چین نیاز به تأیید شخص ثالث و به همراه آن هزینه های مرتبط با آنها را از بین می برد. به عنوان مثال، صاحبان مشاغل هر زمان که پرداخت ها را با استفاده از کارت های اعتباری می پذیرند، هزینه کمی را متحمل می شوند، زیرا بانک ها و شرکت های پردازش پرداخت باید این تراکنش ها را پردازش کنند. از سوی دیگر، بیت کوین قدرت مرکزی ندارد و کارمزد تراکنش های محدودی دارد.

عدم تمرکز

بلاک چین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، بلاک چین کپی شده و در شبکه ای از رایانه ها پخش می شود. هر زمان که یک بلوک جدید به بلاک چین اضافه می شود، هر کامپیوتر موجود در شبکه، بلاک چین خود را به روز می کند تا تغییر منعکس شود. با انتشار آن اطلاعات در سراسر شبکه، به جای ذخیره آن در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری بلاک چین دشوارتر می شود. اگر یک نسخه از بلاک چین به دست یک هکر بیفتد، تنها یک کپی از اطلاعات به جای کل شبکه، به خطر می افتد.

تراکنش های کارآمد

تسویه معاملاتی که از طریق یک مرجع مرکزی انجام می شود ممکن است تا چند روز طول بکشد. برای مثال، اگر سعی کنید یک چک را در عصر جمعه واریز کنید، ممکن است تا صبح دوشنبه وجوهی را در حساب خود مشاهده نکنید. در حالی که مؤسسات مالی در ساعات کاری، معمولاً پنج روز در هفته، کار می کنند، بلاک چین 24 ساعت شبانه روز، هفت روز هفته و 365 روز در سال کار می کند. تراکنش ها را می توان در کمتر از 10 دقیقه تکمیل کرد و پس از چند ساعت می توان آن را ایمن در نظر گرفت. این به ویژه برای معاملات برون مرزی مفید است، که معمولاً به دلیل مشکلات منطقه زمانی و این واقعیت که همه طرف‌ها باید پردازش پرداخت را تأیید کنند، بسیار بیشتر طول می‌کشد.

معایب

• هزینه فناوری قابل توجه مرتبط با استخراج بیت کوین
• تراکنش های کم در ثانیه
• سابقه استفاده در فعالیت های غیرقانونی، مانند وب تاریک
• مقررات بسته به حوزه قضایی متفاوت است و نامشخص است
• محدودیت های ذخیره سازی داده ها

نظرات خود را در بخش دیدگاه ها با آکادمی بیتریوم به اشتراک بگذارید.