پشیمانی گریزی چیست؟

پشیمانی اجتناب یا پشیمانی گریزی، نظریه ای است که برای توضیح تمایل سرمایه گذاران به امتناع از پذیرش تصمیم سرمایه گذاری ضعیفی اتخاذ شده است. اجتناب از ریسک می‌تواند باعث شود که سرمایه‌گذاران برای مدت طولانی به سرمایه‌گذاری‌های ضعیف بپردازند یا به اضافه کردن پول به این امید ادامه دهند که وضعیت تغییر کند و زیان‌ها جبران شود، بنابراین از احساس پشیمانی جلوگیری می‌کنند. رفتار حاصل گاهی تشدید تعهد نامیده می شود. تا انتهای این مطلب با آکادمی بیتریوم همراه باشید، همچنین برای خواندن مطالب بیشتر دپارتمان روانشناسی کلیک کنید.

نکات کلیدی

• پشیمانی اجتناب از تمایل افراد به تصمیم گیری احساسی و نه منطقی برای جلوگیری از احساس پشیمانی است.
• سرمایه گذاران ممکن است به اوراق بهادار شکست خورده بچسبند، یا حتی پول بیشتری را به سمت آن پرتاب کنند، به این امید که به نحوی بهبود یابد و افزایش یابد. این رفتار نشان دهنده تمایل به اجتناب از پشیمانی از خرید سرمایه گذاری در وهله اول است. نتیجه نهایی اغلب این است که سرمایه گذار بیشتر از زمانی که ضرر خود را در زمان قبلی کاهش داده بود، از دست می دهد.

درک پشیمانی گریزی (اجتناب)

پشیمانی گریزی، زمانی است که فرد زمان، انرژی یا پول خود را هدر می دهد تا از احساس پشیمانی در تصمیم اولیه خودداری کند. منابع صرف شده برای اطمینان از اینکه سرمایه گذاری اولیه هدر نمی رود می تواند از ارزش آن سرمایه گذاری فراتر رود. یک مثال خرید یک ماشین بد، سپس صرف هزینه بیشتر برای تعمیرات نسبت به هزینه اصلی ماشین است، به جای اینکه بپذیرید اشتباهی انجام شده است و شما باید یک ماشین متفاوت می خریدید.

همچنین بخوانید: تحلیل احساسات در بازار مالی

جرج ام بلونت، درمانگر مالی، می گوید: «زمانی که تحت فشار تصمیم می گیریم، زمانی که بدون زمینه مناسب تصمیم می گیریم، زمانی که آن تصمیم را بدون دانش یا ارتباط کافی می گیریم، احتمالاً تصمیمات غیرمنطقی یا نامناسب می گیریم. بنیانگذار nBalance Financial. مبارزه ممکن است صرفاً از این واقعیت ناشی شود که شما سریعتر از حد نیاز تصمیم می گیرید، و این کار را بدون هیچ یک از اطلاعات کلیدی که شخصاً به آن نیاز دارید انجام می دهید تا در پایان کار پشیمان یا اضطراب نشوید. آن فرآیند تصمیم گیری».

اجتناب از پشیمانی در طول بحران مسکن

در طول بحران مسکن در سال 2008، بسیاری از خریداران اخیر خانه حاضر به ترک وام مسکن خود نشدند، علیرغم این واقعیت که ارزش دارایی آنها به حدی کاهش یافته بود که ارزش پرداخت وام مسکن را نداشتند. تحقیقات در سال 2010 نشان داد که ارزش ملک باید به کمتر از 75 درصد از باقی مانده پول بدهی قبل از اینکه صاحبان خانه به فکر ترک خانه باشند، کاهش می یابد. اگر تصمیمات صرفاً بر اساس عوامل اقتصادی منطقی بود، بسیاری از مالکان زودتر از آنجا می رفتند. در عوض، وابستگی عاطفی به خانه‌ها، همراه با بیزاری از دیدن پولی که قبلاً خرج شده است، باعث می‌شود آنها را ترک کنند.

مالی رفتاری و پشیمانی گریزی

حوزه مالی رفتاری بر این تمرکز دارد که چرا مردم تصمیمات مالی غیرمنطقی می گیرند. پشیمانی گریزی نمونه ای از رفتار غیرمنطقی است. پول بر اساس احساسات و عواطف سرمایه گذاری یا خرج می شود نه بر اساس یک فرآیند تصمیم گیری منطقی. سرمایه‌گذارانی که این نوع رفتار را نشان می‌دهند برای پولی که در گذشته خرج شده‌اند، ارزش بیشتری نسبت به پولی که در آینده برای بازیابی سرمایه‌گذاری قبلی خرج شده‌اند، می‌کنند.

پشیمانی گریزی همچنین می تواند منجر به مغالطه کاهش هزینه شود. مردم زمانی که تصمیمات خود را بر اساس رفتارهای گذشته و تمایل به از دست ندادن زمان یا پولی که قبلا سرمایه گذاری کرده اند، به جای کاهش ضرر و تصمیم گیری که بهترین نتیجه را در آینده به آنها می دهد، در دام هزینه غرق شده می افتند. بسیاری از سرمایه گذاران حاضر نیستند حتی برای خودشان اعتراف کنند که سرمایه گذاری بدی انجام داده اند. تغییر راهبردها، شاید فقط ناخودآگاه، به عنوان پذیرش شکست در نظر گرفته می شود – که منجر به پشیمانی می شود. در نتیجه، بسیاری از سرمایه گذاران تمایل دارند متعهد باقی بمانند یا حتی سرمایه اضافی را در یک سرمایه گذاری بد سرمایه گذاری کنند تا تصمیم اولیه شان ارزشمند به نظر برسد.

همچنین بخوانید: هنر کاهش ضرر و زیان در ارز دیجیتال

“اشتباه کنکورد” مثالی از پشیمانی گریزی

نمونه دیگری از پشیمانی گریزی (اجتناب) به عنوان “اشتباه کنکورد” شناخته شده است. دولت‌های بریتانیا و فرانسه مدت‌ها پس از اینکه مشخص شد دیگر توجیه اقتصادی برای آن وجود ندارد، به سرمایه‌گذاری برای توسعه هواپیمای کنکورد ادامه دادند. سیاستمداران درگیر نمی خواستند با خجالت کشیدن دوشاخه و اعتراف به اینکه پولی که قبلاً خرج شده منجر به یک وسیله نقلیه کارآمد نمی شود، کنار بیایند. وسیله نقلیه به دست آمده و پولی که برای توسعه آن صرف می شود، تقریباً به عنوان یک شکست تجاری در نظر گرفته می شود.

جلوگیری از پشیمانی گریزی

داشتن یک درک اولیه از امور مالی رفتاری، ایجاد یک برنامه سبد قدرتمند و درک میزان تحمل ریسک و دلایل آن می تواند احتمال درگیر شدن در رفتار اجتناب از پشیمانی مخرب را محدود کند.

قوانین معاملاتی را تنظیم کنید که هرگز تغییر نمی کنند. به عنوان مثال، اگر یک معامله سهام 7٪ از ارزش خود را از دست داد، از موقعیت خارج شوید. اگر سهام از حد معینی بالاتر رفت، یک توقف انتهایی تعیین کنید که اگر معامله مقدار معینی از سود را از دست داد، سود را قفل می کند. این سطوح را قوانین شکست ناپذیر قرار دهید و با احساسات معامله نکنید.

سرمایه گذاران همچنین می توانند استراتژی های معاملاتی خود را خودکار کرده و از الگوریتم هایی برای اجرا و مدیریت تجارت استفاده کنند. استفاده از استراتژی‌های معاملاتی مبتنی بر قوانین، شانس تصمیم‌گیری اختیاری سرمایه‌گذار بر اساس نتیجه سرمایه‌گذاری قبلی را کاهش می‌دهد.

پشیمانی از Aversion و سقوط بازار

در سرمایه گذاری، نظریه پشیمانی و ترس از دست دادن (اغلب به اختصار “FOMO”) اغلب دست به دست هم می دهند. این امر به‌ویژه در زمان‌های طولانی بازارهای صعودی که قیمت اوراق بهادار مالی افزایش می‌یابد و خوش‌بینی سرمایه‌گذاران همچنان بالاست مشهود است. ترس از دست دادن فرصتی برای کسب سود می تواند حتی محافظه کارترین و ریسک گریزترین سرمایه گذار را به نادیده گرفتن علائم هشدار دهنده سقوط قریب الوقوع سوق دهد.

نشاط غیرمنطقی (عبارتی که آلن گرینسپن، رئیس سابق فدرال رزرو از آن استفاده می‌کند) به این اشتیاق بیش از حد سرمایه‌گذار اشاره دارد که قیمت دارایی‌ها را بالاتر از آن چیزی است که می‌توان با پایه‌های بنیادی دارایی توجیه کرد. این خوش‌بینی اقتصادی بی‌موجه می‌تواند منجر به الگوی خود تداوم رفتار سرمایه‌گذاری شود. سرمایه گذاران شروع به این باور می کنند که افزایش اخیر قیمت ها آینده را پیش بینی می کند و آنها به سرمایه گذاری سنگین ادامه می دهند. حباب‌های دارایی تشکیل می‌شوند که در نهایت می‌ترکند و منجر به فروش وحشتناک می‌شوند. این سناریو می تواند با رکود شدید اقتصادی یا رکود به دنبال داشته باشد. نمونه هایی از این موارد عبارتند از سقوط بازار سهام در سال 1929، سقوط بازار سهام در سال 1987، سقوط دات کام در سال 2001، و بحران مالی 2007-08.

سوالات متداول

 پشیمانی گریزی چیست؟

پشیمانی گریزی زمانی است که فرد زمان، انرژی یا پول خود را هدر می دهد تا از احساس پشیمانی نسبت به تصمیم اولیه ای که می تواند از ارزش سرمایه گذاری فراتر برود اجتناب کند. یک مثال خرید یک ماشین بد، سپس صرف هزینه بیشتر برای تعمیرات نسبت به هزینه اصلی ماشین است، به جای اینکه بپذیرید اشتباهی انجام شده است و شما باید یک ماشین متفاوت می خریدید. سرمایه‌گذاران نیز همین کار را انجام می‌دهند، یا معامله نمی‌کنند، یا از ترس پشیمانی برای مدت طولانی بازنده‌ها را نگه می‌دارند.

آیا پشیمانی گریزی در بورس وجود دارد؟

تحقیقات نشان می دهد که معامله گران 1.5 تا 2 برابر بیشتر احتمال دارد که یک موقعیت برنده را خیلی زود بفروشند و یک موقعیت بازنده را خیلی دیر بفروشند، همه اینها برای جلوگیری از پشیمانی از دست دادن سود یا از دست دادن مبنای هزینه اولیه در بورس است.

چگونه می توان پشیمانی گریزی را به حداقل رساند؟

داشتن یک درک اولیه از امور مالی رفتاری، ایجاد یک برنامه سبد قدرتمند و درک میزان تحمل ریسک و دلایل آن می تواند احتمال درگیر شدن در رفتار اجتناب از پشیمانی مخرب را محدود کند. نظرات خود را در بخش دیدگاه ها با آکادمی بیتریوم به اشتراک بگذارید.