قرارداد اختیار چیست؟

قرارداد آپشن یا قرارداد اختیار معامله توافقی است بین دو طرف برای تسهیل یک معامله بالقوه روی یک اوراق بهادار اساسی با قیمتی از پیش تعیین شده، که به آن قیمت معامله گفته می‌شود، قبل یا در تاریخ انقضا.

قرارداد اختیار معامله توافقی است بین دو طرف برای تسهیل یک معامله بالقوه شامل یک دارایی با قیمت و تاریخ از پیش تعیین شده.
اختیار خرید را می توان به عنوان یک شرط اهرمی روی افزایش ارزش دارایی خریداری کرد، در حالی که گزینه های فروش برای سود از کاهش قیمت خریداری می شوند.
خرید یک اختیار، حق خرید یا فروش دارایی پایه را ارائه می دهد، اما نه تعهد.
برای اختیار خرید سهام، یک قرارداد منفرد 100 سهم از سهام پایه را پوشش می دهد.

درک قرارداد اختیارات

گزینه ها ابزارهای مالی هستند که بر اساس ارزش اوراق بهادار پایه مانند سهام هستند. قرارداد اختیار خرید به خریدار این فرصت را می‌دهد تا – بسته به نوع قراردادی که دارند – دارایی پایه انتخابی را با قیمتی که در قرارداد تعیین شده است، در یک بازه زمانی معین یا در تاریخ انقضا بخرد یا بفروشد.
اختیارات آمریکایی را می توان در هر زمانی قبل از تاریخ انقضای اختیار اعمال کرد، در حالی که گزینه های اروپایی فقط در تاریخ انقضا یا تاریخ اعمال می توانند اعمال شوند.
شرایط قرارداد اختیار معامله، اوراق بهادار اساسی، قیمتی را که می توان با آن اوراق بهادار معامله کرد (قیمت ضربتی)، و تاریخ انقضای قرارداد را مشخص می کند. در مورد سهام، یک قرارداد استاندارد 100 سهم را پوشش می دهد، اما مقدار سهم ممکن است برای تقسیم سهام، سود سهام خاص یا ادغام تعدیل شود.

گزینه‌ها معمولاً برای اهداف پوشش‌دهی استفاده می‌شوند، اما می‌توانند برای سفته‌بازی نیز استفاده شوند. گزینه‌ها معمولاً کسری از قیمت سهام پایه را هزینه می‌کنند. استفاده از گزینه‌ها نوعی اهرم است که به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد بدون نیاز به خرید یا فروش مستقیم سهام، روی سهام شرط‌بندی کند. در ازای این امتیاز، خریدار آپشن حق بیمه را به طرف فروشنده می پردازد.

انواع قرارداد اختیار

دو نوع قرارداد اختیاری وجود دارد: قرار داد و فراخوان. هر دو را می توان برای حدس و گمان در مورد جهت قرار گرفتن اوراق بهادار یا پوشش پوششی خریداری کرد. همچنین می توان آنها را برای ایجاد درآمد فروخت.

به طور کلی، اختیار خرید را می توان به عنوان یک شرط اهرمی روی افزایش ارزش سهام یا شاخص خریداری کرد، در حالی که گزینه های فروش برای سود از کاهش قیمت خریداری می شوند. خریدار اختیار خرید این حق را دارد، اما نه تعهدی، تعداد سهام مشمول قرارداد را به قیمت اعتصاب خریداری کند. از طرف دیگر، خریداران حق دارند، اما نه تعهدی، سهام را به قیمت تعیین شده در قرارداد بفروشند.

اگر خریدار تصمیم به اجرای اختیار خرید برای خرید اوراق بهادار اساسی یا اجرای اختیار فروش برای فروش داشته باشد، فروشندگان اختیار معامله، که به عنوان نویسندگان نیز شناخته می‌شوند، موظفند طرف معامله خود را انجام دهند.

قرارداد اختیار خرید: در معامله اختیار خرید، یک موقعیت زمانی باز می شود که قرارداد یا قراردادهایی از فروشنده خریداری شود. در معامله، به فروشنده حق بیمه پرداخت می شود تا تعهد فروش سهام را به قیمت اعتصاب به عهده بگیرد. اگر فروشنده سهامی را که قرار است فروخته شود در اختیار داشته باشد، به این موقعیت به عنوان تماس تحت پوشش گفته می شود.
قرارداد اختیار فروش: خریداران اختیار فروش در مورد کاهش قیمت سهام یا شاخص پایه سفته‌بازی می‌کنند و حق فروش سهام را به قیمت تعیین‌شده در قرارداد دارند. اگر قیمت سهام قبل یا در زمان انقضا به کمتر از قیمت اعتصاب برسد، خریدار می‌تواند سهام را برای خرید به قیمت اعتصاب به فروشنده واگذار کند یا اگر سهام در پرتفوی نگهداری نشود، قرارداد را بفروشد.

نمونه ای از قرارداد اختیارات

سهام شرکت ABC با 60 دلار معامله می شود و یک تماس نویس به دنبال فروش تماس ها به قیمت 65 دلار با انقضای یک ماهه است. اگر قیمت سهام زیر 65 دلار باقی بماند و گزینه‌ها منقضی شوند، تماس‌نویس سهام را نگه می‌دارد و می‌تواند با نوشتن تماس مجدد، حق بیمه دیگری دریافت کند.

با این حال، اگر قیمت سهم به قیمتی بالاتر از 65 دلار افزایش یابد، که به آن پول نقد (ITM) گفته می شود، خریدار سهام را از فروشنده تماس می گیرد و آنها را به قیمت 65 دلار خریداری می کند. در صورتی که خرید سهام نتیجه مطلوبی نداشته باشد، خریدار فراخوان نیز می‌تواند گزینه‌ها را بفروشد.