قرارداد آتی چیست؟

قرارداد آتی یک توافق قانونی برای خرید یا فروش یک دارایی کالایی خاص یا اوراق بهادار با قیمت از پیش تعیین شده در زمان مشخصی در آینده است. قراردادهای آتی از نظر کیفیت و کمیت استاندارد شده اند تا تجارت در بورس آتی تسهیل شود.

خریدار قرارداد آتی متعهد به خرید و دریافت دارایی پایه در زمان انقضای قرارداد آتی است. فروشنده قرارداد آتی متعهد به تهیه و تحویل دارایی پایه در تاریخ انقضا می شود.

قراردادهای آتی مشتقات مالی هستند که خریدار را ملزم به خرید برخی از دارایی های اساسی (یا فروشنده برای فروش آن دارایی) با قیمت و تاریخ از پیش تعیین شده آتی می کند.
یک قرارداد آتی به سرمایه گذار اجازه می دهد تا با استفاده از اهرم، در مورد جهت یک اوراق بهادار، کالا یا ابزار مالی، چه بلند و چه کوتاه، حدس بزند.
معاملات آتی نیز اغلب برای محافظت از حرکت قیمت دارایی پایه برای کمک به جلوگیری از زیان ناشی از تغییرات نامطلوب قیمت استفاده می شود.

قراردادهای آتی چگونه کار می کنند؟

قراردادهای آتی، قراردادهای مالی مشتقه ای هستند که طرفین را ملزم به معامله یک دارایی در تاریخ و قیمت آتی از پیش تعیین شده می کند. در اینجا، خریدار باید بدون توجه به قیمت فعلی بازار در تاریخ انقضا، دارایی پایه را به قیمت تعیین شده خریداری کند یا فروشنده باید دارایی پایه را بفروشد.

دارایی های اساسی شامل کالاهای فیزیکی یا سایر ابزارهای مالی است. قراردادهای آتی مقدار دارایی پایه را به تفصیل بیان می کنند و برای تسهیل تجارت در بورس آتی استاندارد شده اند. از معاملات آتی می توان برای پوشش ریسک یا سفته بازی استفاده کرد.

«عقد آتی» و «آینده» به یک چیز اشاره دارند. به عنوان مثال، ممکن است از کسی بشنوید که می گوید قراردادهای آتی نفت خریده است، که به معنای همان قرارداد آتی نفت است. وقتی کسی می گوید “قرارداد آتی”، معمولاً به نوع خاصی از آینده مانند نفت، طلا، اوراق قرضه یا معاملات آتی شاخص S&P 500 اشاره می کند. قراردادهای آتی نیز یکی از مستقیم ترین راه ها برای سرمایه گذاری در نفت است. اصطلاح “آینده” عمومی تر است و اغلب برای اشاره به کل بازار استفاده می شود، مانند “آنها یک معامله گر آتی هستند.”

قراردادهای آتی معاملاتی

معامله گران خرده فروشی و مدیران سبد سهام علاقه ای به تحویل یا دریافت دارایی پایه ندارند. یک تاجر خرده‌فروشی نیاز چندانی به دریافت 1000 بشکه نفت ندارد، اما ممکن است علاقه‌مند به کسب سود از حرکت قیمت نفت باشد.

قراردادهای آتی را می توان صرفاً برای سود معامله کرد، تا زمانی که معامله قبل از انقضا بسته شود. بسیاری از قراردادهای آتی در سومین جمعه ماه منقضی می شوند، اما قراردادها متفاوت هستند، بنابراین قبل از معامله، مشخصات قراردادها را بررسی کنید.

به عنوان مثال، ژانویه است و قراردادهای آوریل با قیمت 55 دلار معامله می شوند. اگر تاجری معتقد باشد که قیمت نفت قبل از پایان قرارداد در ماه آوریل افزایش می یابد، می تواند قرارداد را با قیمت 55 دلار خریداری کند. این امر به آنها امکان کنترل 1000 بشکه نفت را می دهد. با این حال، آنها ملزم به پرداخت 55000 دلار (55 دلار در 1000 بشکه) برای این امتیاز نیستند. در عوض، کارگزار فقط به پرداخت حاشیه اولیه نیاز دارد، معمولاً چند هزار دلار برای هر قرارداد.

با حرکت قیمت قرارداد آتی، سود یا زیان موقعیت در حساب نوسان می کند. اگر زیان بیش از حد بزرگ شود، کارگزار از معامله‌گر می‌خواهد که پول بیشتری برای پوشش ضرر سپرده بگذارد. این حاشیه نگهداری نامیده می شود.

سود یا زیان نهایی معامله زمانی محقق می شود که معامله بسته شود. در این حالت، اگر خریدار قرارداد را به قیمت 60 دلار بفروشد، 5000 دلار [(60-55 دلار) در 1000 دلار به دست می آورد. از طرف دیگر، اگر قیمت به 50 دلار کاهش یابد و آنها موقعیت را در آنجا ببندند، 5000 دلار از دست خواهند داد.

چرا به آن قرارداد آتی می گویند؟

قرارداد آتی نام خود را از این واقعیت گرفته است که خریدار و فروشنده قرارداد امروز با قیمتی برای برخی دارایی یا اوراق بهاداری که قرار است در آینده تحویل شود، توافق می کنند.