عرضه پول چیست؟

عرضه پول به نقدینگی و معادل های نقدی یک کشور در یک مقطع زمانی معین اشاره دارد. این یک اندازه گیری مهم برای تصمیم گیری سیاست پولی است زیرا عرضه پول یک متغیر کلیدی است که عملکرد اقتصاد کلان را هدایت می کند.

• عرضه پول به پول نقد و معادل های نقدی در یک کشور در یک مقطع زمانی معین اشاره دارد. با استفاده از سیستم کل پولی طبقه بندی می شود.
  • شاخص مفیدی برای عملکرد اقتصادی آینده است زیرا با متغیرهای کلان اقتصادی مانند تورم و نرخ بهره همبستگی دارد.
  • عرضه پول یکی از ابزارهای کلیدی در اجرای سیاست های پولی است.
  درک عرضه پول
  مجموع عرضه پولی تجزیه و اندازه گیری رسمی عرضه پول در اقتصاد بر اساس نقدینگی است. M0 سیال ترین دسته است، زیرا تمام سکه های

عرضه پول و چرخه تجاری

داده های عرضه پول به صورت ماهانه منتشر می شود و یکی از متغیرهای مهم کلان اقتصادی است که توسط اقتصاددانان و سرمایه گذاران به طور یکسان پیگیری می شود. از متغیرها می توان برای تعیین زمان چرخه تجاری و انتظارات آتی استفاده کرد. آنها اغلب در هم تنیده هستند و بنابراین برای نتیجه گیری باید با هم درک شوند.
دارایی ها و ویژگی های مختلف در مراحل مختلف چرخه تجاری عملکرد بهتری دارند. با درک اینکه در چرخه تجاری فعلی در کجا هستیم، سرمایه گذاران می توانند به طور استراتژیک پرتفوی خود را تغییر دهند تا بازده خود را به حداکثر برسانند.

عرضه پول و سیاست پولی

سیاست پولی ابزاری است که توسط بانک مرکزی برای حفظ ثبات و رشد اقتصادی اجرا می شود. یکی از بزرگترین چالش هایی که سیاست پولی به دنبال مقابله با آن است، تورم است. زمانی که هزینه (تقاضا) به طور غیرعادی بالا باشد و عرضه ثابت بماند، به طور مصنوعی قیمت تعادلی را بالا می برد.
تورم بیش از حد می تواند فاجعه باشد، زیرا وقتی قیمت کالاها افزایش می یابد اما دستمزدها افزایش نمی یابد، قدرت خرید مصرف کنندگان را از بین می برد و می تواند به سرعت منجر به کاهش هزینه های کلی و رکود اقتصادی شود. از سوی دیگر، تورم کافی منجر به یک اقتصاد راکد می شود، یا حتی بدتر، کاهش تورم چرخه ای از بیکاری و ورشکستگی بالا را ایجاد می کند.
سیاست پولی به دنبال کنترل تورم از طریق دستکاری اهداف عرضه پول و نرخ بهره است که در ادامه به بررسی اولی خواهیم پرداخت. وقتی عرضه پول بالا باشد، هزینه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مصرف‌کننده را افزایش می‌دهد که به نوبه خود اقتصاد را تحریک می‌کند. برعکس، زمانی که عرضه پول کم باشد، مخارج مصرف‌کننده و سرمایه‌گذاری کاهش می‌یابد و در بلندمدت می‌تواند منجر به یک اقتصاد رو به سقوط میرود.

بانک مرکزی برای تأثیرگذاری بر عرضه پول از دو روش استفاده می کند:

1. خرید یا فروش اوراق بهادار بازار پول (M2) از بازار آزاد
2. تسهیل یا تشدید الزامات ذخیره

ذخایر الزامی وجوه مورد نیازی است که بانک ها باید همیشه در اختیار داشته باشند تا نیازهای غیرعادی بالای برداشت مشتری را برآورده کنند. بانک مرکزی با تأثیرگذاری بر ذخایر الزامی، مستقیماً بر پول در گردش (M0) تأثیر می گذارد.

انواع سیاست های پولی

دو نوع سیاست پولی عبارتند از:

1. سیاست پولی انبساطی

در زمان رکود اقتصادی، دولت می تواند سیاست های پولی را برای تشویق رشد اقتصادی گسترش دهد. این کار را با خرید اوراق بهادار از بازار آزاد و تسهیل ذخایر الزامی برای افزایش عرضه پول و از سوی دیگر کاهش نرخ بهره هدف انجام می دهد.

2. سیاست پولی انقباضی

هنگامی که اقتصاد بیش از حد گرم می شود، نرخ تورم بالا در درازمدت می تواند به دلیل کاهش قدرت خرید، مشکل ایجاد کند. برای کاهش تورم، دولت می تواند با فروش اوراق بهادار در بازار آزاد، تشدید الزامات ذخیره و افزایش نرخ بهره هدف، عرضه پول را کاهش داده و نرخ بهره را افزایش دهد.