لایه 2 اتریوم چیست؟

بعد از بیت کوین اتریوم محبوب ترین و کارآمدترین شبکه و ارز در دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتال به حساب می آید. همچنین اتریوم که توسط ویتالیک بوتریک بوجود آمد یک سازوکار جدیدی به نام اسمارت کانترکت (قرارداد هوشمند) و برنامه نویسی Dapp ها ایجاد شد. در این مسیر ساخته شدن یک مشکل وجود داشت به نام “مقیاس پذیری”. به این ترتیب که حجم بالای تراکنش‌های اتریوم منجر به مشکل مقیاس‌پذیری شده بود و شرایط مناسب برای تراکنش‌ها و پرداخت روزانه نبود. که در این مقاله قصد داریم به راه حل و راهکارهای این مشکل در لایه 2 اتریوم بپردازیم. همراه آکادمی بیتریوم باشید تا درباره لایه 2 اتریوم بدانید. همچنین جهت خواندن مطالب بیشتر دپارتمان رمز ارز کلیک کنید.

لایه 2 اتریوم چیست؟

اتریوم پس از بیت کوین دومین ارز دیجیتال شناخته شده است. این به ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز کمک کرده است و بسیاری از نوآوری ها در فضای رمزنگاری هنوز حول محور آن می چرخد. متأسفانه اتریوم قربانی موفقیت خودش است. شبکه اصلی اتریوم که “لایه 1” نیز نامیده می شود، به طور منظم بیش از 1 میلیون تراکنش در روز را پردازش می کند، اما تقاضا بسیار بیشتر از ظرفیت است. این امر باعث شلوغ شدن شبکه می شود که به نوبه خود قیمت گاز را به سطوح گزاف می رساند. با افزایش میانگین هزینه تراکنش در لایه 1، افراد بیشتری از استفاده از برنامه های غیرمتمرکز مانند صرافی های غیرمتمرکز یا بازارهای NFT قیمت گذاری می شوند.

همچنین بخوانید: توکن غیر قابل تعویض یا NFT چیست ؟

لایه 2 یک اصطلاح چتر برای توصیف راه حل هایی است که در بالای لایه 1 ساخته می شوند تا مقیاس پذیری شبکه اتریوم را بهبود بخشند. به عبارت دیگر، لایه 2 تلاشی برای استفاده بیشتر اتریوم برای تعداد بیشتری از افراد است.

تعدادی راه حل لایه 2 روی اتریوم وجود دارد. ما قصد داریم نگاهی کوتاه به نحوه رویکرد هر یک از این راه حل ها برای ایجاد مقیاس پذیری به اتریوم بیندازیم.

راه حل لایه 2 اتریوم

کانال ها

کانال ها مشابه نحوه عملکرد شبکه لایتنینگ برای بیت کوین هستند. اساساً، کانال‌ها به شخص اجازه می‌دهند تا تعداد نامحدودی از تراکنش‌ها را با شخص دیگری انجام دهد، اما تنها اولین و آخرین تراکنش به زنجیره بلوکی ارسال می‌شود. از آنجایی که تمام تراکنش‌های دیگر بدون زنجیره انجام می‌شوند، با کارمزد تراکنش‌های بسیار پایین، فوق‌العاده سریع هستند.

نکات منفی مشابه شبکه لایتنینگ بیت کوین است: شما باید با شخصی که می خواهید با او معامله کنید ارتباط داشته باشید، وجوه باید برای یک کانال تخصیص داده شود و در طول مدت کانال قابل برداشت نیست، و آسیب پذیری های امنیتی بالقوه زیادی در ارتباط با آن وجود دارد.

پلاسما

پلاسما چارچوبی است که امکان ایجاد زنجیره های فرزندی را فراهم می کند که از زنجیره اصلی اتریوم به عنوان لایه ای از اعتماد و داوری استفاده می کنند. زنجیره‌های کودک تراکنش‌های سریع و کم‌هزینه را ارائه می‌کنند، اما آنها فقط از تعداد محدودی از انواع تراکنش‌ها مانند انتقال توکن‌های اولیه و مبادله پشتیبانی می‌کنند. محاسبات عمومی پشتیبانی نمی شود. اشکال دیگر این است که برداشت‌ها از زنجیره فرزند به شبکه اصلی اتریوم در معرض زمان‌های انتظار طولانی است و شخصی باید شبکه را تماشا کند تا از ایمن شدن وجوه اطمینان حاصل کند. پلاسما یک فناوری نسبتاً بالغ است، بنابراین چندین پروژه برجسته وجود دارد.

پرکاربردترین پروژه اجرای چارچوب پلاسما، Polygon (MATIC) است.

همچنین بخوانید: همه چیز درباره ی ارز دیجیتال متیک

زنجیره های جانبی مستقل

اینکه چه چیزی یک زنجیره جانبی را تشکیل می دهد، می تواند موضوعی داغ در جامعه ارزهای دیجیتال باشد. می‌توان ادعا کرد که تمام راه‌حل‌های لایه ۲ زنجیره‌های جانبی هستند، اما برای این بخش، ما به طور خاص در مورد دو بلاک چین مستقل صحبت می‌کنیم. آنها از طریق یک میخ دو طرفه متصل می شوند و هر دو زنجیره با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار هستند.

فناوری پشت زنجیره های جانبی مستقل به خوبی درک شده است. به همین دلیل، بسیاری از پروژه ها به عنوان یک راه سریع و عملی برای بهبود سرعت تراکنش و کاهش هزینه های تراکنش به سمت زنجیره های جانبی مستقل حرکت کرده اند. زنجیره های جانبی مستقل مسئول امنیت خود هستند، به این معنی که زنجیره های جانبی به طور اجتناب ناپذیری از امنیت کمتری نسبت به اتریوم برخوردار هستند، زیرا کوچکتر هستند. همچنین، تعداد کمتری از ماینرها/تأیید کننده‌ها در یک زنجیره جانبی به این معنی است که هماهنگی و سرقت دارایی‌ها برای آنها امکان‌پذیرتر است.

xDAI یک نمونه برجسته از زنجیره جانبی مستقل اتریوم است. همچنین، بازی محبوب Axie Infinity نمونه خوبی از پروژه لایه 1 است که برای تراکنش های سریع و مقرون به صرفه به یک زنجیره جانبی مستقل محور می شود.

دلیل استفاده از راهکار لایه دوم اتریوم

با اینکه امنیت و غیر متمرکز بودن لایه اول اتریوم برای بسیاری از کاربران این حوزه جذاب است، همین جذابیت موجب افزایش فشار بر ساختار شبکه شده، به شکلی که تعداد تراکنش‌های روزانه بلاک چین اتریوم گاهی تا 1.5 میلیون می‌رسد و با توجه به اینکه در هر ثانیه تنها 15 عدد تراکنش قابل تایید در لایه 1 اتریوم هستند، شبکه اتریوم و حتی Ethereum 2 بسیار دچار ازدحام می‌شوند.

برای مبارزه با این مشکلات، راهکارهای لایه دوم اتریوم به صورت یک بلاک چین سوار شده بر شبکه اصلی ساخته شدند. این راهکارها در صدد هستند تا به کمک قراردادهای هوشمندی که از الگوریتم اجماع ایمن و غیر متمرکز اتریوم بهره می‌برند، مثل یک واسطه سریع و ارزان میان کاربران و شبکه اتریوم لایه اول ایفای نقش کنند و از بار سنگین تراکنش‌های زیاد آن بکاهند. به بیان دیگر، لایه اول Ethereum مسئولیت امنیت، دسترسی به داده و غیر متمرکز بودن را بر عهده دارد و لایه ۲ اتریوم مسئولیت برطرف کردن مشکلات مربوط به مقیاس پذیری و تعداد تراکنش‌ها.

همچنین بخوانید: بلاک چین چیست؟ و چگونه کار می کند؟

اتریوم ۲ چه تأثیری بر لایه دو دارد؟

برخی اعتقاد دارند که با آمدن اتریوم ۲، مشکل مقیاس‌پذیری و مصرف انرژی بالای اتریوم حل می‌شود. راه‌حل‌های اتریوم ۲، برای این مشکلات، الگوریتم اثبات سهام (POS) و شاردینگ است.

با اجرای اتریوم دو مشکل مصرف انرژی بالا و کارمزد بالای تراکنش‌ها و همچنین تا حدودی مشکل مقیاس‌پذیری حل می‌شود؛ اما، مشکل مقیاس‌پذیری آن همچنان باقی می‌ماند، زیرا شاردینگ مانند اضافه کردن باند به یک اتوبان بسیار شلوغ است و هر میزان که باند به این اتوبان اضافه کنیم، با توجه به این که شبکه هر روز شلوغ‌تر می‌شود، باز مشکل شلوغی و مقیاس‌پذیری وجود خواهد داشت؛ بنابراین، می‌توان گفت که با روی کار آمدن اتریوم دو، همچنان مشکل مقیاس‌پذیری نیز پابرجا خواهد بود.

همچنین بخوانید: تفاوت اثبات سهام و اثبات کار چیست؟

فرق بین لایه اول و لایه دوم اتریوم چیست؟

اصطلاح لایه اول برای بلاک چین اتریوم، بیت کوین و هر شبکه دیگری، به ساختار و معماری پایه بلاکچین اشاره دارد و هر راه حلی که برای بهبود شرایط آن در پروژه‌های دیگر و مستقل ایجاد شود، راهکار لایه دوم (مثل اپتیمیسم که یکی از راهکارهای لایه ۲ اتریوم محسوب می‌شود) نام دارد. برای درک بهتر روش کارکرد راهکارهای لایه دوم اتریوم، در نظر بگیرید که مقیاس پذیری این شبکه پیش از مرج و ارتقا به Ethereum 2 به سادگی و با افزایش حجم هر بلاک و نتیجتا تعداد تراکنش‌های هر بلاک قابل ارتفا بود. اما چنین فرآیندی استخراج اتریوم را به شکلی فزاینده گران‌قیمت می‌کرد و شبکه به چنگ ثروتمندترین افراد با قدرتمندترین ماینرها می‌افتاد، آن هم در حالی که قیمت اتریوم پتانسیل این گرانی استخراج را نداشت.

چنین تمرکزی می‌تواند احتمال حملات مخرب و مرگبار را برای یک شبکه بلاک چینی بالا ببرد. جامعه کاربری اتریوم نیز نمی‌خواستند با اجرای این تغییر در راهکار لایه 1، تمرکززدایی و امنیت شبکه را فدا کنند.

همچنبن بخوانید: لایه 1 بلاک چین چیست؟ همه چیز درباره لایه یک لاک چیز

راهکارهای لایه ۲ اتریوم روی شالوده لایه اول ساخته می‌شوند و در عین استفاده از امنیت و تمرکززدایی الگوریتم اجماع لایه 1، مقیاس پذیری و سرعت تراکنش‌ها را به شکلی چشم‌گیر افزایش می‌دهند. لایه اول Ethereum در بهترین حالت خود می‌تواند 15 تراکنش بر ثانیه را اجرا کند، در حالی که راهکارهای لایه ۲ اتریوم توانایی مدیریت 4,000 تراکنش بر ثانیه را نیز دارند. در سال‌های آینده مطمئنا راه حل‌های مقیاس پذیری جدیدی برای لایه اول Ethereum پیدا خواهند شد، اما تا آن زمان راهکارهای لایه 2 اجازه نمی‌دهند کاربران شبکه اتریوم از آن کوچ کنند و بازار خرید اتریوم را گرم نگه می‌دارند.

سخن آخر 

در این مقاله با سازوکار لایه 2 دراتریوم و راه حل ها، تفاوت آن با لایه 1 را بررسی کردیم چرا که این دنیای جذاب رمزارزها با اینکه هرروز اصطلاحات و مشکلات مربوطه به خود بوجود می آید راه حل های آن هم سریع ایجاد می کنند. که در این مقاله با این اصطلاح بیشتر آشنا شدیم.

ممنون از شما که تا انتهای این مقاله همراه آکادمی بیتریوم بودید.