چرا گرافیک متاورس هنوز بد است؟

پس از 177 میلیارد دلار سرمایه گذاری، چرا گرافیک متاورس هنوز بد است؟

تا انتها این مقاله با  آکادمی بیتریوم همراه باشید.

متاورس به عنوان مکانی که در آینده زندگی خود را در آن سپری خواهیم کرد، تبلیغ شده است، اما تصاویر بصری هنوز چیزهای زیادی را برای ما باقی می گذارد. 20 سال از انتشار Second Life می گذرد، یک ضربه اولیه در دنیای چندنفره غوطه ور از آزمایشگاه لیندن، که در آن مردم شروع به زندگی و کار کردند و همچنین در طول راه پول نقد زیادی به دست آوردند. دو دهه بعد، وعده‌ای که برای اولین بار در Second Life به آن اشاره شد، به واقعیت نزدیک می‌شود، زیرا دنیای دیجیتالی مداوم متاورس شروع به نفوذ به جریان اصلی می‌کند.

پوشش بی‌نفس و هیاهوی بی‌پایان متاورس، افراد عادی را متقاعد می‌کند که باید برنامه‌ریزی برای زندگی دائمی متصل به هدست واقعیت مجازی را آغاز کنند.

اگر مارک زاکربرگ راه خود را داشته باشد، قرار است تا پایان دهه یک میلیارد نفر از ما وارد فراجهان شویم، در حالی که بانک تحقیقاتی سیتی می‌گوید که صنعت متاورس اقتصادی را تقویت خواهد کرد که می‌تواند از 8 تریلیون دلار تا 13 تریلیون دلار ارزش داشته باشد. همان تاریخ به گفته مک کینزی، این ارقام چشمگیر مانند این است که از ابتدای سال 2021 بیش از 177 میلیارد دلار سرمایه گذاری را برای متاورس جذب کرده است.

فقط یک مشکل وجود دارد: گرافیک پلتفرم‌هایی که در خط مقدم آینده معرفی می‌شوند، تقریباً شبیه به دوم زندگی 20 ساله هستند، گر چه اگر بدتر نباشند.

هنگامی که متا از راه اندازی پلتفرم متاورس خود Horizon Worlds، در این هفته در فرانسه و اسپانیا خبر داد، با تمسخر گسترده مورد استقبال قرار گرفت. عمده انتقادات را آواتار کارتونی «چشم مرده» و بدون پا مدیرعامل مارک زاکربرگ متحمل شد که مجبور به طراحی مجدد عجولانه شد. این فقط بازیکنان قدیمی فناوری بزرگ نیستند که آسیب دیده اند. پلتفرم‌های متاورس Web3 مانند Decentraland نیز به دلیل استایل‌های گرافیکی خود مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.

بررسی خود Decrypt از Decentraland، زمین و پنجره بازشوی «بی امان مسطح» آن را هدف قرار داده است. منتقد ما گفت: “حتی در بالاترین تنظیمات، از نظر گرافیکی بسیار محدود است تا یک تجربه واقعیت مجازی جذاب باشد.” CryptoVoxels، The Sandbox. همه آنها با تصاویری کارتونی و بلوکی که یادآور یک بازی قدیمی دهه 2000 است، رندر شده اند.

چرا گرافیک متاورس ضعیف است؟

همه اینها این سوال را ایجاد می کند: چرا گرافیک در متاورس اینقدر وحشتناک است؟

دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است چنین باشد، پلتفرم های مختلف بسته به وفاداری گرافیکی که ارائه می دهند، بهانه های مختلفی را ارائه می دهند.

یکی از مسائل مهمی که متاورزها در حال حاضر دارند این است که رندر گرافیکی در زمان واقعی، قدرت پردازش زیادی و سرعت اینترنت فوق‌العاده‌ای را می‌طلبد که همیشه در دسترس کاربران نیست. کارت‌های گرافیک و سرعت اتصال باند پهن، توانایی متاورس‌ها را برای ارائه گرافیک‌های بسیار دقیق محدود می‌کنند، به این معنی که اغلب در عوض بر روی گرافیک‌های پهن‌تر متکی هستند.

متاورس ها معمولاً گرافیک بدتری نسبت به بازی های MMO دارند، زیرا از نظر طراحی، دنیای بازتری دارند. متاورس به جای اینکه به کاربران اجازه دهد به سادگی از یک لیست از پیش برنامه ریزی شده از دستورات پیروی کنند، کاری که بازی ها انجام می دهند، از نظر تئوری به تعداد نامحدودی از گزینه ها اجازه می دهد که نمی توانند از قبل رندر شوند و در صورت نیاز فراخوانی شوند. همچنین این پیشنهاد وجود دارد که داشتن یک متاورس کاملاً کارتونی بهتر از جایگزین است: محیطی عمدتاً شبیه به زندگی با چند نقص کشنده!!

مفهوم دره عجیب و غریب، که در آن گرافیک تقریباً عالی است، اما یک مشکل در آنها وجود دارد که کاربران را عصبی می کند، از قبل در بازی های ویدیویی وجود دارد. و در محیطی که در آن چیزها را در زمان واقعی رندر می‌کنید و به کاربران امکان تصمیم‌گیری تقریباً نامحدود را می‌دهید، به سادگی متغیرهای زیادی وجود دارند که ممکن است اشتباه کنند و افراد را به دره عجیب و غریب سوق دهند.

مشکل پاها در متاورس

این موضوع به ویژه در مورد پاها آزاردهنده است.

اندرو باسورث، معاون وقت رئيتي لبز متا و اكنون مدير ارشد فناوري متا به CNN Business در گفت‌وگو با سي‌ان‌ان بيزنس گفت: براي متافورس‌هايي كه حول واسط‌هاي واقعيت مجازي ساخته شده‌اند، «پاها فوق‌العاده سخت هستند و اساساً فقط از نقطه نظر فيزيكي با هدست‌هاي موجود قابل اجرا نيستند».

Gijs Den Butter از SenseGlove، یک شرکت هلندی که دستکش‌های بازخورد لمسی و دستگاه‌هایی را تولید می‌کند که بخش عمده‌ای از متاورس را تشکیل می‌دهند، می‌گوید: “این یک مشکل سخت‌افزاری است، اگر در نهایت به طور کامل در آن ساکن شویم”. همچنین وی بیان می کند: «تولیدکنندگان در این مناسبت یک هدست دارند که دارای کنترل‌کننده یا ردیابی دست است و این همان چیزی است که رایانه ما برای متاورس است». “در وضعیت فعلی، پا ندارد، زیرا سخت افزار می تواند دست ها و شاید بازوهای شما را ببیند و آن را دنبال کند، اما وقتی به جلو نگاه می کنید، نمی توانید پاهای خود را ببینید.”

این کار دشواری است زیرا الگوریتم‌های ردیابی بدن که به شناسایی نقطه‌ای که در متاورس اشاره می‌کنید، نیاز به ورودی از قسمت‌هایی از بدن دارند که می‌توانند ببینند – و همانطور که هر کسی صاف ایستاده و مستقیماً جلوتر از او نگاه می‌کند، می‌داند، شما پاهای خود را نمی‌بینید. بنابراین رایانه‌هایی که سعی می‌کنند معادل دیجیتالی بدن شما را در متاورژن ارائه کنند، پا ندارند. این مشکل کمتری برای متافورس های مبتنی بر رمزنگاری مانند Decentraland و The Sandbox است که در حال حاضر بیشتر به رابط های مبتنی بر مرورگر یا دسکتاپ متکی هستند تا VR کاملاً فراگیر.

Weronika Marciniak، معمار متاورس مستقر در هنگ کنگ در Future Is Meta، می گوید: «این واقعاً فیس بوک/متا و مایکروسافت هستند. این پلتفرم های همه جانبه» که آواتارهایی با پا ندارند. “اکثر دنیاها، مانند VRChat، Decentraland، Sandbox و دیگران آواتارهایی با پاها ارائه می‌کنند، اگرچه لزوماً سنسورهایی با پا ندارید.” این پلتفرم‌ها با «تظاهر» مشکل را حل می‌کنند، قبل از اینکه Marciniak خودش را تصحیح کند که «موقعیت پاهای کاربران را در نظر بگیرد».

دن باتر می گوید که فقدان پا در پلتفرم های اصلی متاورس به دلیل کمبود قدرت پردازش نیست. او می گوید: «پاها، مانند تمام قطعات متحرک، اساساً از یک مدل سینماتیک ساخته شده اند. مدل‌های ریاضی دست‌ها بسیار سنگین هستند، اما برای پاها، فقط چند نکته است که باید پردازش شود.» او می‌گوید سخت‌افزارهای موجود مانند Azure Connect یا Wii Camera می‌توانند نقاط داده مربوطه را پردازش کنند – به این معنی که انتقال و پردازش این داده‌ها برای رندر در متاورس، چه به صورت محلی و چه از طریق محاسبات لبه، احتمالاً تاخیر زیادی ایجاد نمی‌کند. در عوض، او و Marciniak مقصر نبود پاها در محدودیت‌های سخت‌افزاری، و به‌ویژه عدم دید دستگاه‌های موجود بر روی سر هستند.

با این حال، احتمالاً به زودی تغییر خواهد کرد. در دسامبر 2021، شرکت تولید کفش ورزشی نایک RTFKT را خریداری کرد، حرکتی که مارکینیاک معتقد است می‌تواند اولین گام به سمت کنترل‌کننده‌های مشابه هدست‌های پای ما باشد. او فرضیه می‌کند: “آنها ممکن است روی کفش‌ها یا جوراب‌های واقعی با حسگرهایی کار کنند که به هدست‌های واقعیت مجازی متصل می‌شوند.”

متاورس با دیدگاهی متفاوت

یکی از متاورس‌ها که شبیه بقیه نیست، Otherside است، از خالقان Bored Ape Yacht Club Labs. به نظر می رسد Otherside که حول موتور M2 Improbable ساخته شده است متعلق به سال 2022 است (به گفته کسانی که آن را طراحی کرده اند، این کار بدی نیست).

راب وایتهد، یکی از بنیانگذاران و مدیر تولید Improbable، به Decrypt می گوید: «ما فقط یک پلت فرم را در راه شرکای خود قرار نمی دهیم. آنها با شرکای خود در مورد آنچه از ماوراء جهان می خواهند درگیر می شوند و آن را طراحی می کنند.» او می‌گوید: «پروژه‌های شگفت‌انگیزی وجود دارد، اما به نظر می‌رسد که شما یک اپلیکیشن را گرفته‌اید و سعی کرده‌اید از آن متاورس بسازید. به نظر می‌رسد شیک است، اما ما بیشتر از تجربه‌های بازی‌ مانند و شبیه‌تر کردن آن‌ها به بازی و متاواژه‌تر کردن آنها می‌آییم.»

زمان‌های غیرمحتملی برای تحقیق و توسعه به موتور M2 اختصاص داده شده است تا بتواند ده‌ها هزار کاراکتر منحصربه‌فرد را با استفاده از تکنیک‌های یادگیری ماشینی که پردازش را بر روی پردازنده‌های گرافیکی کاربران سوق می‌دهد، به جای ارسال داده‌ها از طریق ابر ارائه دهد. وایتهد می گوید: «مشکل این است که اگر تعداد افراد را در یک فضای متراکم دو برابر کنید، مقدار داده ای را که باید ارسال کنید چهار برابر می کنید.»

اینکه آیا دیگر متاورژن ها در رویکرد خود به تصاویر تجدید نظر خواهند کرد یا نه کاملاً یک سؤال دیگر است. اما این چیزی است که به احتمال زیاد به یک سوال مبرم تبدیل می شود، اگر متاورس بخواهد به پذیرش جریان اصلی مورد نظر طرفدارانش برسد.

نظرات و پیشنهادات خود را در بخش دیدگاه آکادمی بیتریوم با ما در میان بگذارید.

همچنین می توانید مقاله هایی درمورد طلا و سکه، صرافی بینگ ایکس را از سایت ما بخوانید.